Deepest

Περιθωριοποιημένη χωρίς λογική

Ζήσε στην απλή λογική, ξέχνα χαζές φιλοσοφίες, η χρησιμότητα του μυαλού σου περιορίζεται σε σίγουρα πράγματα.

Μη κάνεις τον κόπο να σκεφτείς παραπέρα, εκεί βλέπεις μόνο εσύ.

Οι άλλοι είναι καλοί, οι άλλοι είναι μεγάλοι εγκέφαλοι, τρανοί άνθρωποι, ανθωπόμορφα παρασκευάσματα του κοντινού μεθαύριο.

Οι άλλοι πουλάνε, το καλύτερο εμπόριο είναι αυτό που το κινείς.

Θες λογική για να προχωρήσεις, θες συγκεκριμένα βήματα, θες ένα πλάνο για την χαρτογραφημενη σου ζωή.

Και το παιδί που παραστρατει σώσε το, το καημένο θα χαθεί σε μια δικιά του φαντασία, σε μια δικιά του πραγματικότητα που όμως δεν είναι πραγματική.

Και τι πειράζει που ουρλιάζει; Δώσε καμιά σφαλιάρα να ξυπνήσει λίγο.

Με όνειρα και αυθαίρετες πράξεις, λέξεις που δεν είχες καν σκεφτεί, κομποδεμα της λάθος κατασκευής σου, δεν θα ζήσεις.

Δε θα ζήσεις, έχεις ήδη πεθάνει, δεν θα ζήσεις.

Και οι τοίχοι δεν ξέρω αν έχουν αφτιά μα έχουν στόμα, φωνητικές χορδές και τραγουδούν με τις εκκωφαντικές τους φωνές το τραγούδι του εξευτελισμού.

Κοίτα ποια τόλμησε να κατακρίνει, κοίτα ποια είχε το θράσος να κατηγορήσει.

Μια ακόμη κακοδουλεμένη συσκευασία με φτηνό περιεχόμενο που οι ανόητοι το περνούν για χρυσό.

Εγώ η ίδια η δειλία, η ίδια διπροσωπία.

Μα η αλήθεια είναι πως οι χαμένοι δεν είναι αληθινά δομημένοι, είναι κάτι πιο ελεύθερο, πιο αόριστο.

Γι αυτό οι λέξεις τους δεν περιγράφουν τη λογική.

Περιγράφουν το χαμένο κενό, την ουσιώδης απουσία τους, τα αισθήματα που μαστιγώνουν τα κάγκελα που τα κλείνουν.

Περιγράφουν κάτι παραπάνω από τη λογική και κάτι λιγότερο από τη προγραμματισμένη κατάληξη.

Το υπόβαθρο της κοινωνίας.