Deepest

Διαχωρισμός της ζωής

Κύριες και κύριοι,
Σας παρουσιάζω,
Την Ζωή.
Είναι μια δικιά μου έκδοση της ένωσης, του οξυγόνου και του μονοξειδίου.
Καθώς το αίμα διαχωρίζεται σε δύο μονοπάτια.
Αυτό που κάνει έναν μεγάλο κύκλο και δημιουργεί ζωή.
Κι αυτό που χύνεται.
(Κι αυτό που παγώνει).
Υπάρχει και μια τριάδα.
Το χαμόγελο.
(Μιλώντας για ειλικρίνεια και αθωότητα).
Τα δάκρυα.
(Μιλώντας για καυτούς εχθρούς.)
Και,
Η ανικανότητα έκφρασης.
(Μιλώντας για σιγανές μαχαιριές.)
Δεν είναι θέμα επιλογής.
Ούτε τύχης.
Είναι όλα παιχνίδι της κεφαλής μας, όταν αδυνατεί να χειριστεί σωστά την έννοια ζωή.
Ισως, να είμαι τόσο που μπερδεμένοι που έχουμε χασει τον έλεγχο και το φταίξιμο δεν μας κατανικά τελείως.
Θα έλεγα πως έχει μία λογικά.
Εσωτερικά, στην θερμή της ψυχής μας, υπάρχει μία αντικειμενική έννοια της ζωής.
Είναι αυτό που ενώνει εμάς, τους νικητές/πειράματα της ζωής.
Ισως απλά, εμάς, του ανθρώπους.
Αλλά,
Πότε θα βρούμε την κοινή έννοια;
Που θα είναι σωστή;
Που δεν θα οδηγεί σε διαχωρισμούς;

••