{...}
Και δεν σε ακούω. Απλά σε νιώθω. Να τραντάζεις τους μύες μου, μέσα από το κρύο δέρμα μου.
Μου ανέβηκε πυρετός. Τα μάτια μου τσούζουν και καίνε.
Απόψε, βράδυ, νύχτα , υψώθηκαν τσιρίδες σθένους.
Κι οι άμυνες μου χάθηκαν, αποδυναμώθηκα.
Και τα πλακάκια γέμισαν με τα υγρά της πιο άχρηστης μάνας. Το χαλί της πότισε αμνιακό, δάκρυα και τύψεις.
Απόψε , μιλάς αλλόγλωσσα και με φτύνεις στα μούτρα.
Είπες, ξέχασα τα χέρια μου να πλύνω και σε γέμισα με αίματα.
Πεινάς "μαμά" και φρικάρω.
Δεν είμαι η μάνα σου , μη με προσβάλλεις .Εγώ δεν είμαι φόνισσα.
Κι το γύναιο που σου έδωσε πνεύμονες κι αγγεία , ψόφησε μαντρωμένο.
Τράβα στον Άδη ξανθιά μαμά, ρίξου εκεί που ανήκεις.
..
YOU ARE READING
Deepest
PoetryΗ -ελπίζω όχι αποτυχημένη- προσπάθεια μου να γράψω ποίηση. Απαγορεύεται η αντιγραφή και η μετάφραση. Highest rank: #11 in poetry Ευχαριστώ! 2016 -