Deepest

Επίθεση 2ου επιπέδου

Η αποτυχημένη προσπάθεια του να ζεις για τους άλλους.

Του να ζεις για εσενα.

Όταν τίποτε πλέον μέσα μου δεν θυμίζει ζωντανό.

Με αγαπώ και με λατρεύω με έναν τρόπο αξιολυπητο, το ομολογώ.

Καθώς μόνο εμένα συμπαθώ. Μόνο εμένα ανέχομαι και μόνο για εμένα θα λυπομουν αληθινά.

Και προσπάθησα να αλλάξω, αλήθεια.

Πίστεψα πως το κατάφερα. Καθώς όμως όλα έγιναν το ίδιο, κι εγώ ξανά λατρευα εμένα έχω να πω πως

Είναι βαρετοι. Όλοι τους. Και ενοχλητικοί. Και κανείς δεν μου μοιάζει. Και κανείς δεν με εκτιμά. Και κανέναν δεν θα ανεχτώ.

Εδώ δεν πάλεψα για την γνώμη μου. Εδώ δειλιασα όταν διαπραγματευομουν την ίδια μου την κατάληξη. Εδώ αφήνω την κατάντια να φαίνεται ρομαντική.

Εδώ λοιπόν έχω να πω πως

Είσαι ένα αίσχος. Και σε σιχάθηκα. Και μακάρι με νερό να ξεπλενοταν το ψέμα σου. Και μακάρι να ήμουν άλλη ή και να μην ήμουν καν εδώ. Μακάρι να χανομουν, μακάρι να ξεχνιομουν.

Κανέναν δεν μίσησα τόσο ξανά. Και ας μισώ κάθε άνθρωπο που γνωρίζω. Και σκαναρω λεπτομερώς κάθε μειονέκτημα του. Παραμένω η ίδια ένα μειονέκτημα. Παραμένω η ίδια μια απογοήτευση.

Και τώρα έχω να πω πως Λυπάμαι.

Που εισαχθηκε δεύτερος γύρος. Χειροτερος. Μπήκε με δύναμη και με τράκαρε. Δεν φρεναρε.

Μα όσοι έχουν κακό δεν πεθαίνουν.

Και βγήκα νέα. Πιο δυνατή, πιο ψυχρή.

Και δεν σε βλέπω, τρέχω με ταχύτητα που δεν κοιτάει καλοσυνες.

Η δικιά μου χάθηκε.

Και γι αυτό με μισώ.

Και για αυτό τους μισώ.

Όταν στα πρόσωπα τους βλέπω τον πιο βρώμικο καθρέφτη.

Και όταν όλο αυτό με συγχίζει.

Το είδωλό μου με τρομάζει.

Γιατί σκοτώνει.

Θα σας σκοτώσει.

Θα με σκοτώσει.

Inspired by : Slipknot- Vermillion:

Χαρούμενη παγκόσμια ημέρα ποίησης σε όλους εκεί έξω που γράφουν, προσπαθούν, θαυμάζουν και ζουν μέσα από αυτό.

21 / 03 / 2019