Deepest

Σύννεφο Εδάφους

Είμαι εδώ κάτω και πατώ. Τα πόδια μου τρέμουν στον ρυθμό της καρδιάς μου. Η τρίχες στο σβέρκο μου έχουν ανασηκωθεί και η ραχοκοκαλιά μου βιώνει ένα μόνιμο χάδι της φαντασίας μου. Τα χείλη μου ψηθιρίζουν λέξεις της ψυχής μου, δεν έχουν νόημα, δεν χρειάζεται.
Πετάω, δεν με χειρίζεται η βαρύτητα. Δεν μου αρέσει το έδαφός σας. Κατεβάζω τα σύννεφά μου.
Δεν μου αρέσει η χαρά σας. Δημιουργώ την δικιά μου.
Τα βλέφαρά μου καίνε. Τα καίνε οι δεσμίδες ήλιου. Τα μαλλιά μου τα πετάει ο άνεμος απο εδώ κι απο εκεί.
Πετάω.
Στο δικο μου σύννεφο.
Δεν μου αρέσει η πραγματικότητά σας και ζω στην δικιά μου.