Deepest

Ο χαρούμενος ύπνος του

Ηταν ένα ήσυχο ερείπιο.
Μια στοίβα με σκέψεις.
Μια σιγανή κραυγή χωρίς φως.
Ηταν ένα απρόσωπο τέρας, μία σκοτεινή κουρτίνα.
Ηταν τα στεγνά μάτια του και οι επαναλαμβανόμενες τύψεις που ούρλιαζαν στο κενό.
Αυτή η κύρια με το μαύρο, αυτή η κοπέλα με το μπλε.
Ηταν το χώμα που μύριζε σαπίλα και η απογοήτευση που ρίζωνε βαθιά.
Η ατμόσφαιρα που πνιγόταν στο μονοξείδιο.
Τα πνευμόνια του όμως ήταν καθαρά.
Το δέρμα του ήταν πιο ανέγγιχτο από ποτέ.
Η καρδιά του πιο άχρηστη.
Ηταν πιο ειρηνικός από ποτέ.
Ηταν πιο χαρούμενος από ποτέ.
Είχε σβήσει.
Μερικές φορές όμως καλύτερα να σβήνουμε, αλλιώς θα πάρουμε φωτιά.
Και ίσως εκείνος να έφερε πλημμύρες.
Τουλάχιστον κατάφερε κάτι που ποτέ δεν κατάφερε.
Κοιμήθηκε.

Song :
Bring me to the horizon - Avalanche