Deepest

Απλά , έως και νεκρό 2/2

(Η μεριά του προηγούμενου ποιήματος απο την Κυκλαμίνη)

Δεν θέλω. Βαρέθηκα. Δεν σε αντέχω άλλο όσο κι αν μου λείπεις.

Οσο κι αν αγάπησα την αυτοκαταστροφή σου , την μιζέρια σου, τους κατακλυσμούς σου. Οσο κι αν γοητεύτηκα από τα ουρλιαχτά σου, τα δάκρυα και τους εσωτερικούς πολέμους.

Θεώρησα πως αν σου δείξω φροντίδα θα κλείσω τις πληγές σου αλλά δεν κατάφερα τίποτα.

Σε έβλεπα μέρα με την μέρα να χειροτερεύεις. Δεν το άντεχα. αυτό και έφυγα.

Δεν έφυγα γιατί βαρέθηκα. Υπέφερα καθώς συνηδητοποιούσα πόσο άχρηστη είμαι και πόσο μηδενική επίδραση έχω πάνω σου.

Σε έβλεπα να τρέμεις μέσα από λυγμούς και να καίγεσαι όσο παγωμένο κι αν ήταν το δέρμα σου.

Είχα την αίσθηση πως επειδή στην αγκαλιά μου ησύχαζες, όλα φτιάχνουν μέσα σου.

Και χειροτέρευες. Και εγώ έκλαιγα κρυφά και σε σκεφτόμουν να ζεις στο μαρτύριό σου και να πονάς και πόναγα κι εγώ.

Σε αγαπούσα όσο δεν άντεχα.

Ποτέ δεν πίστεψα σε αγάπη γιατί όπως εγώ σου έμαθα η αγάπη είναι ψευδαίσθηση και τα συναισθήματα μπούρδες.

Σε φώναζα Χάος και με φώναζες Κυκλαμίνη. Υπήρχε αυτός ο μόνιμος πόλεμος στον αέρα μας και τάραζε το αίμα μας.

Η αλήθεια είναι όμως πως το αίμα δεν ήταν ποτέ όμορφο, μονάχα πορφυρό.

"Φύγε όπως έφυγα εγώ, πάρε τα χέρια σου απο το έδαφος και κλείσε τα βλέφαρα σου χωρίς σκέψεις."

Επρεπε να ξέρω πόσο απαίσια είμαστε μαζί. Μου το έλεγαν όλοι.

Λίγο κακό αυτό. Εσένα σου έλεγαν πως θα φύγω κι εμένα μου έλεγαν πως είσαι κακό παιδί , ανήσυχο πνεύμα.

Σου αποχώρισα νεκρούς κήπους και εμένα. Ο,τι έμεινε από εμένα. Εσκισα τα δεσμά που μας ένωναν και πόνεσα τόσο πολύ που ούρλιαζα από μέσα μου και το στόμα μου δεν άνοιγε να βγάλει τις λέξεις και τις κραυγές.

Ξέρω πως είσαι νεκρός.

Πάγωσα το μέσα μου. Ζω μηχανικά. Αυτό μου έμεινε.

Θα διαβάσω, θα επιβιώσω, θα πεθάνω.

Αλλά σε χρειάζομαι κοντά μου πιο έντονα από ότι φαντάζεσαι.

Θέλω να κλάψεις και να φωνάζεις μέσα στα αφτιά μου κι εγώ να προσπαθώ να σε ηρεμήσω.

Θέλω να τρέχεις μέσα στο σπίτι και να χτυπάς τι κεφάλι σου στα ντουβάρια.
Θέλω να τρέχει αίμα και να το σκουπίζω εγώ.

Θέλω να σε έχω δίπλα μου ακόμα και νεκρό.

Γιατί αμφιβάλλω για τόσο ποσο δίκιο είχα.

Αγάπη δεν είναι η ψευδαίσθηση και τα συναισθήματα όχι μπούρδες.