နွေအပူကို သင်္ကြန်ရေအေးတို့ကဖြောခနဲသဲ့ယူသွား၏။ beat သံပြင်းပြင်းနဲ့ သင်္ကြန်သီချင်းတို့က သွေးကြောထဲထိတိုးဝင်ရိုက်ခတ်နေကြသည်။ ပျော်ရွှင်ခြင်းများက ရေမှုန်စက်တွေခင်းတဲ့လေထုထဲမှာ နေရောင်ခြည်နဲ့ရောနှောပြန့်ကျဲကျနေသည်။ လမ်းမထက်ရှိလူတွေဆီက ပျော်ရွှင်ခြင်းရနံ့နဲ့ စိမ်းဖြာဝေပိတောက်ပင်ဖျားတို့ထက်က ပိတောက်ပွင့်ရနံ့တို့ သင်္ကြန်ရေကြောင့် အေးစက်နေတဲ့ကျွန်တော့်ဝိဥာဥ်ဆီပျံ့လွင့်လာတတ်၏။ ရေပက်ခံကားက ပြည်လမ်း၊ မြေနီကုန်းတောက်လျှောက် ဖြတ်သန်းခဲ့ပြီးတဲ့နောက်တော့ မျက်နှာပေါ်က ရေတွေကိုသပ်ချပြီး ရွှဲနစ်နေတဲ့ဆံပင်တွေကို ပင့်သပ်လှန်တင်လိုက်ရသည်။ ရေနစ်နေတဲ့ဂျာကင်အထူနဲ့ညီမလေးလက်ကောက်ဝတ်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး အိမ်ကယူလာတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပဝါအကြီးပတ်ပေးထားရသည်။
"ကန်တော်ကြီးပတ်လမ်းမှာ စတုဒိသာပေါတယ်။ နေ့လယ်စာကို အဲ့မှာစား ခဏနားပြီးမှ လမ်းမတော်ဘက်ကပြန်ထွက်ရင်ကောင်းမလား အစ်ကို"
ဇော်ထက်က အဓိပ္ပါယ်ပါတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ ကျွန်တော့်နားတိုးလျှောက်လာရင်းမေး၏။
"အင်း မဆိုးပါဘူး။ ကန်တော်ကြီးထဲဝင်နားလို့ရတာပေါ့"
ရေနစ်ထားတဲ့ကျွန်တော့်အပြုံးတွေက အသက်ဝင်နေလိမ့်မည်မထင်။ ကန်တော်ကြီးကိုရောက်တော့ မွန်းလွဲနေက ကျွန်တော်တို့ကိုယ်ပေါ်မှာ စီးဖြာကျနေ၏။ အပူဓါတ်ကဲကဲနွေထဲ ရေစိုစိုအင်္ကျီအပေါ်လွှာတို့က ခြောက်သွေ့လာနေသည်။ လူရှင်းနေတဲ့ မဏ္ဍပ်တစ်ခုထဲဝင်ထိုင်လိုက်ကြတော့ စားမြိန်စရာက သင်္ကြန်ထမင်းဟင်း။ ဟာနေတဲ့ဗိုက်က သင်္ကြန်ထမင်းအေးအေးနဲ့ ငါးခြောက်မွှကြော်ကြောင့် ပြည့်တင်းနွေးထွေးသွားသည်။
"ဇော်ထက်တို့ မရှိတော့ဘူး ဘရဏီ"
ညီမလေးသူငယ်ချင်းအဂီက တိုးတိုးကြိတ်ပြော၏။
"ခွက်ပုန်းခုတ်တော့မှာနေမှာပေါ့။ သူသောက်ချင်လို့ ကန်တော်ကြီးထဲဝင်ချင်တာ တစ်ပိုင်းသေနေတာပဲလေ"
