တစ်အိမ်လုံးမှာ ဒီအခန်းတစ်ခုပဲ ပင်လယ်ပြာရောင်။ သူကြိုက်တဲ့ ကမ္ဘာ့မြေမျက်နှာပြင်တွေနဲ့ စကြာဝဠာအဖွဲ့အစည်းတွေကို နံရံတစ်ဖက်ခြမ်းအပြည့်ကပ်ထားပြီး ကျန်တဲ့တစ်ဖက်မှာ ကျွန်တော့်ဆေးစာအုပ်နဲ့ သူ့ရဲ့အဘိဓါန်တွေကို မျက်နှာကျက်ထိရောက်တဲ့ စာအုပ်စင်နှစ်ခုနဲ့ခွဲကန့်ထားလိုက်သည်။ ရာထူးတိုးစာမေးပွဲအတွက် စာကြည့်ခုံထိုင်နေတာ နေ့လယ်စာစားပြီးထဲက ခုချိန်ထိမနား။ အတူတူနေမှသိလာရတာတွေထဲ ရိုးရှင်းလွန်းတဲ့ သူ့တစ်နေ့တာက ကျွန်တော့်အနားနေတာမဟုတ်ရင် သူ့နယ်ပယ်အကြောင်းတွေ လေ့လာနေတာပင်။
"ကိုယ် လက်ဖက်ရည် ဖျော်လာတယ်။ ခဏ အနားယူပါဦး"
လက်ဖက်ရည်သံကြားတာနဲ့ ကီးဘုတ်ပေါ်ကလက်တွေနှေးသွားသည်။ အသက် ၂၅နှစ်တောင် မပြည့်သေးသူက အကြမ်းရည်အပြင် လက်ဖက်ရည်လည်းကြိုက်၏။ ကျန်းမာရေးကြောင့် တစ်နေ့နှစ်ခွက် ကျွန်တော် ကန့်သတ်ထားတာကိုတော့ သူ လိုက်နာသည်။ သီးသန့်ဖြစ်တဲ့အစားအသောက်နေထိုင်မှုပုံစံတွေနဲ့ ရေပြင်မှာဖြတ်သန်းရသည့်အလုပ်ခွင်...။ လက်ဖက်ရည်ချည်းမော့တော့မယ့်သူကို အာလူးဆနွင်းမကင်းတစ်ခုလှမ်းခွံ့ရသည်။ မြန်မာမုန့်တွေကြိုက်တဲ့သူ့အတွက် နံနက်ခင်း ကျောက်မြောင်းဈေးကို သူနဲ့ကျွန်တော် အတူတူပတ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။
"အိမ်ပြန်လာတုန်း အပြည့်အဝ အနားမယူဘူး။ ခဏ ကိုယ်ထိုင်ဖို့ ခုံသွားယူဦးမယ်"
"ခုံမလိုဘူး။ ဒီမှာထိုင်"
ကျွန်တော် ဘေးတစောင်းအနေအထားရှိနေတဲ့အတိုင်း ဆွဲချတာမို့ သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်လျက်သား။ ခါးတွေကိုလက်နှစ်ဖက်လုံးနဲ့ဖက်တွယ်လာတော့ ဆီမလိမ်းထားတဲ့ သူ့ရဲ့ဘူဆန်စတိုင်ဆံပင်တိုတိုထဲ လက်ချောင်းတွေနဲ့ဖွမိသည်။
"ကျွန်တော့်နား အစ်ကိုရှိတာနဲ့တင် အနားရနေပြီ။ တစ်ခါဆို ဆိုသလောက် ရာထူးမြန်မြန်တက်မှ။ ကပ္ပတိန်အထိ မြန်မြန်ဖြစ်၊ မြန်မြန်ပင်စင်ယူပြီး ကျန်တဲ့သက်တမ်းကိုတော့ အစ်ကို့အနားပဲနေသွားမှာ"
