"ဟား! တကယ္ကြာ..."
ခံုေပၚကို ဖန္ခြက္ခ်လိုက္တဲ့အသံနဲ႔ ကိုထြဋ္ဆီကထြက္လာတဲ့အသံက တစ္ၿပိဳင္တည္း။ ကၽြန္ေတာ္ အျပံဳးတစ္ခုနဲ႔ေခါင္းခါမိတာကို ကိုထြဋ္ကစိုက္ၾကည့္ၿပီး ထပ္ရယ္သည္။
"ေနေသာ္က တကယ္ဘီယာဂ်ိဳး"
"အာ...ကိုထြဋ္ကလုပ္ၿပီ။ သူမ်ားၾကားရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အရက္သမားထင္ေနဦးမယ္"
နီယြန္မီးလံုးေတြဆီကအလင္းစုတို႔ ကိုထြဋ္ရဲ႕အျဖဴေရာင္ရွပ္အက်ႌေပၚ ျဖန္႔က်က္အုပ္မိုးေနခဲ့သည္။ ရွပ္အက်ႌအျဖဴ၊ ေဘာင္းဘီတိုအျဖဴနဲ႔ ကိုထြဋ္က ဘီယာခြက္ကိုမေသာက္ဘဲလႈပ္ကိုင္ရင္း ျပံဳးေနျပန္သည္။ မွာထားတဲ့ tower သံုးခုလံုးလည္း ကၽြန္ေတာ့္လက္ခ်က္နဲ႔ပဲၿပိဳ၏။
"Dental King ရဲ႕ အရက္မူးေနတဲ့ပံုစံကို facebook ေပၚသာတင္လိုက္ရင္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမယ္ထင္လဲ"
အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္တစ္ခုကို ေကာက္ဝါးရင္းနဲ႔ ကိုထြဋ္အျပံဳးေတြကလည္း လြတ္လပ္ေနသည္။ နဖူးေပၚ ခပ္ဝဲဝဲက်ေနတဲ့ဆံပင္ေတြကို အရွက္ေျပသပ္တင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းခါလိုက္ရသည္။
"အတိတ္ေတြပါ ကိုထြဋ္ကလည္း"
"အတိတ္က ခုထိ သစ္တုန္း"
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာအပူခ်ိန္က အင္းလ်ားကန္ေရျပင္ေပၚကိုျဖတ္ေျပးလာတဲ့ေလေျပေအးေၾကာင့္လား ေႏြးေနတာသိသာသြားရသည္။ ဘီယာေနာက္တစ္ခြက္ထပ္ေမာ့ရင္း ဖန္ခြက္ၾကည္ၾကည္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းဝကေနတဆင့္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ကလူကိုၾကည့္မိသည္။ ကိုထြဋ္မ်က္ႏွာလည္း ဘီယာရွိန္နဲ႔ရဲေနတာပါပဲ။ အၾကည့္လႊဲၿပီး ေမာ့ခ်မိတဲ့အထဲ ဘီယာနဲ႔အတူကိုထြဋ္ရယ္သံေတြလည္းပါေနသည္။
"ဟာ! ထြဋ္ေခါင္၊ ေနေသာ္။ ႏွစ္ေယာက္တည္း လာႀကိတ္ေနၾကတယ္ေပါ့ မင္းတို႔"
မထင္မွတ္ပဲေရာက္ခ်လာတဲ့ ကိုထြဋ္အတန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင့္ ကိုထြဋ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုမိသြားသည္။ Harry's bar လိုေနရာမွာ အသိမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္မဟုတ္တစ္ေယာက္ေတြ႕ႏိုင္တာ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေပမယ့္ ကိုထြဋ္ေရာ ကၽြန္ေတာ္ေရာ နည္းနည္းေၾကာင္ငမ္းငမ္းႏိုင္သြားရ၏။ စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း တကူးတကလာထိုင္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးကလည္းရွားသည္။ ရွားတာထက္ ရွိကိုမရွိခဲ့တာပင္။ ကိုထြဋ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ အျမဲအခ်ိန္းအခ်က္လုပ္ၿပီး ဝိုင္းဖြဲ႕ခဲ့ၾကတာပဲမ်ားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ အံ့ဩရိပ္ဟန္ေတြနဲ႔ ကိုထြဋ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကည့္လာၾကသည္။
