Pag-ibig Serye #1: Adhika

ADHIKA KABANATA 25

[Kabanata 25 - Siya]

NAKATULALA ako sa hawak kong abaniko na nakatupi, nakalulungkot. Nakalulungkot ang katotohanang papunta na ngayon sa aming mansyon ang pamilya Santiago dahil ito ang araw kung saan iaanunsyo nila sa taumbayan ang pag-iisang dibdib namin ni Heneral Leviano Santiago na syang anak ni Don Flavio Santiago, ang gobernadorcillo ng bayang ito.

Sumisikip ang aking dibdib dahil sa katotohanang ako'y matatali na sa pamilyang hindi ko lubos na kilala at pinagkakatiwalaan, hindi ko pa kayang bumitaw sa nakaraan. Buwan na ng setyembre ngayon. Kung hindi sana natigil ang nakatakda naming kasal ni Danyiel, sya na sana ang kasama ko ngayon. Nakapanghihinayang.

Narito ako ngayon sa aking silid at maingat na inaayusan ng mga kasambahay. Kung hindi sana ako tinalikuran ni Puring at Carolina, isa siguro sana sa kanila ang gumagawa nito para sa akin. Nakakainis, nais kong tumakas ngunit si Ama ang haharap sa aking mga problema't isipin na aking iiwan. May tatlong kasambahay ang narito ngayon sa aking cuarto at inayos nila ang aking buhok, mukha, at pinagsuot ng magarbong baro't saya na may disenyong tunay na diyamante.

Kulay asul ang aking suot ngayon na syang nagpapabigat lalo sa aking nararamdaman, sinulyapan ko ang aking sarili sa salamin. Kay ganda ng ayos ko ngayon ngunit puno ng kalungkutan ang aking mga mata, wala rin ang aking magandang ayos dahil nababalot ng lungkot ang aking puso.

Ang akala ko pa naman ay magiging malaya ako sandali ngunit nagkamali ako dahil naririto na naman ako sa sitwasyon na walang kalayaan, nais kong itangis ito ngunit ubos na ubos na ang aking luha. Ako'y nadidismaya sa desisyon ni Heneral Leviano, hindi ko sya kilala at hindi nya rin ako kilala ngunit pinili nya na makasal kami. Bakit? Ano ba ang mayroon sa isang tulad ko? Bakit nya ako ibig pakasalan?

"Señora... Ayos na po," wika ng isang kasambahay, nagbigay galang sa akin ang tatlong kasambahay bago lumabas ng aking silid ngunit naiwan sa labas ang isa dahil sya ang aking bagong tagasilbi at palagi syang nasa paligid upang bantayan ako.

Nanghihina akong tumayo mula sa aking kinauupuan at naglakad patungo sa bintana, ang rami ng tao sa labas na syang nais malaman kung ano ang iaanunsyo ni Don Flavio mamaya. May mga lamesa rin sa labas at doon lang maaring manatili ang may kaya at mahihirap, tanging ang mga mayayaman lang ang maaari nilang papasukin sa aming mansyon. Kay ganda ng sistema hindi ba? Napakabulok.

Napatulala ako sa kalangitan, dito na nga ba magtatapos ang lahat? Naalala ko si ama na noong nakaraang linggo pa pinalinis ang aming buong tahanan para sa mga inaasahang bisita, ang pamilya Santiago naman ang umako sa mga bayarin tulad ng mga handa at lahat na. Humigpit ang hawak ko sa aking abaniko.

Naalala ko rin ang mga nangyari sa nagdaang linggo, dumating din si Don Flavio at binigyang linaw ang Adhika ng kanyang anak. Mabuti pa ang Adhika ni Heneral Leviano ay agad natupad dahil pumayag si Ama sa kasal na ito, ilang araw lang ang lumipas at tuluyan ng naging isang pamilya ang pamilya Santiago at pamilya ko.

Ngayong araw naman ay ipagbibigay alam na nila ito sa lahat, ano kaya ang mararamdaman ng pamilya Villanueva sa oras na malaman nila na ako'y nakatakda nang ikasal sa iba? May pakielam kaya sila? O tulad ni Ama ay napoot na rin sila sa aking pamilya?

May pakielam pa kaya sila sa nararamdaman ko?

Walang sino man ang nagtanong kung ayos lang ba ako simula noong naputol ang nakatakdang kasal namin ni Danyiel, marahil ay sa isip nila ay wala naman akong pakielam kung matigil man ang kasal namin ni Danyiel dahil sa kawalan ko ng emosyon. Nais kong sabihin ang aking nararamdaman ngunit hindi naman nila ako hinahayaan, tanging ang kanilang mga nais lang ang nasusunod.

Ngunit hindi ko na naman kailangang pang pagtuonan ng pansin iyon dahil naririto naman ako upang tanungin ang aking sarili kung ayos pa ba ako? Ano ba ang nararamdaman ko? Masaya pa ba ako?