Pag-ibig Serye #1: Adhika

ADHIKA KABANATA 27

[Kabanata 27 - Napakasakit]

WALANG emosyon akong naglalakad ngayon papunta sa pamilihan ng mga pagkain, hapon na at nagsisimula na ang pagsapit ng dilim. Nagsisimula na ring magbukasan ang mga ilaw ng bawat tindera't tindero sa pamilihang ito. Sa tuwing kumakain ako, kahit papaano ay gumagaan ang aking kalooban.

Isang linggo na ang nakalipas matapos malaman ng taumbayan ang pag-iisang dibdib namin ni Heneral Leviano, wala sya ngayon dahil nagtungo sya sa maynila upang gampanan ang kanyang sinumpaang tungkulin sa bayan. Nakahinga ako ng maluwag dahil kahit papaano ay wala sya sa aking paligid, mahirap na at baka mapalapit pa ako sa kanya.

Isang linggo na rin ang lumipas simula noong huling nagtagpo ang landas namin ni Danyiel, sariwa pa rin sa aking isipan ang biglaang pagbitaw nya sa aking kamay. Iyon din ang kauna-unahang beses na makita ang walang emosyon nyang mukha, nakakapanibago at nakakakaba. Kailanman ay hindi ko pa sya nakikitang magagalit, natatakot akong makita iyon sa kanya.

Nakasuot ako ng kulay kremang baro at asul na saya, ito ay isa sa mga ternong pinakaiingatan ko dahil kulay asul ito. Narito ako ngayon sa pamilihan at sinuot ang kulay na nagdudulot ng lungkot sa aking puso ngunit sa kabila noon ay nagdadala rin ito ng saya sa aking puso, nais ko ring bumili ng aking paboritong pagkain ngayon dahil nais kong maging masaya kahit sobrang hirap.

Naglalakad na ako ngayon papunta sa pamilyar na tindahan, pamilya na daan, at pamilyar na pangyayari. Matamlay akong naglakad papunta sa tindahang iyon at inusisa ang mga prutas, pumukaw ng aking atensyon ang ubas na aking paborito sa lahat. Ito rin ang binili kong prutas noong una kaming nagkita ni Danyiel ngunit nalaglag ito dahil nabunggo nya ako, ang sandali kung saan nagsimulang magtagpo ang aming landas.

Nakakalungkot dahil nagsimula ngang magtagpo ang aming landas ngunit sa paglipas ng panahon ay pinaglalayo naman ito ngayon, sana ay hindi na lang nagtagpo ang aming landas kung sa huli ay paglalayuin lang din naman kami. Kung kailan nahulog na ang aking puso sa kanya at hindi ko alam kung magagawa nya pa rin ba itong saluhin.

"Hija, ikaw ay tumatangis." Natauhan ako at napatingin sa nagsalita, ang aleng iyon ay syang nagbigay din ng ubas sa akin no'n. Nasaksihan nya rin ang unang tagpo namin ni Danyiel, naaalala nya pa rin kaya ito?

Mabilis kong pinunasan ang aking luha at itinuro ang ubas na aking nais, napangiti naman ang ale at ibinalot na iyon bago ibigay sa akin. Kumuha na ako ng salapi sa aking bulsa, iaabot ko na sana iyon sa ale ngunit naalala ko ang mismong pangyayaring ito kung saan hindi ko tuluyang nabigay ang bayad sa ale ngunit nabunggo ako ni Danyiel. Napatingin ako sa magkabilang gilid ngunit tulad ng buwan ay wala akong Danyiel na nakikita sa aking kapaligiran, napayuko na lang ako at tuluyang ibinayad iyon sa ale.

Malungkot akong umatras at naglakad na sa palabas na direksyon, may ilang mga tao sa mahabang daan na ito ngunit hindi na mahalaga pa sa akin kung nakita man nila ang aking pagluha. Nag-angat na ako ng tingin upang pagmasdan sana ang buwan ngunit nabitawan ko ang hawak kong ubas nang makita ang mismong buwan ng aking buhay.

Napatingin ako ng diretso sa kanyang mga mata, nagulat din sya ng makita ako ngunit umiwas na sya ng tingin at nagpatuloy sa paglalakad na tila hindi malaking bagay sa kanya na makita ako. Sinundan ko sya ng tingin, diretso lang ang kanyang tingin sa daan. Hindi ko makita ang emosyon sa kanyang mga mukha ngunit nababasa ko sa kanyang mga mata na pinipigilan nyang gumawa ng isang bagay na maaaring ikakapahamak nya at maging ako.

Sobrang lapit na nya sa akin kung kaya't nagawa kong pagmamasdan ng malapitan ang kanyang hitsura, hindi ko inaalis ang aking tingin sa kanya habang pilit na hinihiling na tumingin sya pabalik tulad ng palagi nyang ginagawa noon. Ngunit hindi, hindi nya nagawang sulyapan man lang ako hanggang sa magtama ang aming balikat. Katulad ng aming unang pagkikita ay nagtama rin ang aming balikat ngunit sa pagkakataong ito ay nagpatuloy lang sya sa paglalakad, paglalakad palayo sa akin.