Xiao Tu Tu and Leo

~54~🚨🚨

အခန်း (၅၄) - ချယ်ရီရောင် အာ့ဟာ့ ။

မိန်းမောနေတဲ့ကောင်ငယ်လေးကို
အနားကစောင်ပါးလေးနဲ့အုပ်ပြီး Alpha က ပြေးထွက်လာခဲ့တယ် ။ သူ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်နယ်မြေချယ်ရီခင်းလေးကရာသီချိန်မဟုတ်ပေမဲ့ သူ့စွမ်းအင်တွေကြောင့် အချိန်တိုင်းဝေဝေဆာဆာ
ပွင့်ဖူးနေကြတယ် ။

"ချယ်ရီပင်ကအဲ့လောက်ကြီးတယ်? "

ကိုင်းဖျားလေးကပင်လူနှစ်ယောက်ကိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်သယ်ထားနိုင်တာမို့ Sean က တအံ့တသြမေးတယ် ။ဝိုင်းဟနေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေအသာဖိကပ်နမ်းရင်း သူခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ် ။

"ဒါကိုယ်မွေးတုန်းကစိုက်ထားတာ ကိုယ်နဲ့သက်တော်တူတူပဲ "

"သခင့်ဟာမှန်သမျှကြီးတာနော "

Alpha က အသံဖျော့ဖျော့ထွက်တဲ့အထိရယ်မိပြီး ချယ်ရီပွင့်ဖတ်တွေကြားက ကောင်လေးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်တယ် ။ Sean က သိပ်ဉာဏ်ကောင်းတဲ့ကောင်ကလေးပါ ။ လေးဘက်လေးထောက်ရင်း သူ့ဂွကြားနားခေါင်းတိုးလာတာမို့မျက်ဝန်းတွေအသာမှေးစင်းပြီးနွေးထွေးစိုစွတ်မှုကိုစောင့်မျှော်နေလိုက်တယ် ။

သခင်ဘာတွေကြည့် ။

Sean က Alpha ရဲ့ ခါးနားက ပန်းအခက်လေးကိုလှမ်းချိုးတာပါ ။

သခင်နည်းနည်းဖယ်လေ ။

Alpha က သူမျှော်လင့်ထားသလိုမဖြစ်တာမို့နှာခေါင်းအသာပွတ်လိုက်တယ် ။ အင်းလေ ။ ဆော့ဖို့ကလွဲပြီးဘာသိမှာတဲ့လဲ ။

"ဆော့မလား "

သူ ဇစ်ကိုဖွင့်လိုက်တယ် ။ မားမားမတ်မတ်ထွက်လာတဲ့ဂုဏ်အင်ကိုလက်နဲ့အသာပွတ်ဆွဲပြရင်းမေးတော့ Sean က တစ်ချက်သာလှည့်
ကြည့်ပြီးခေါင်းခါပြတယ် ။

"ဆော့သေးဘူးနော့ "

Alpha ဒီကောင်လေးကိုတစ်ချက်တော့ကိုင်ပေါက်ချင်လာတယ် ။ အလုပ်မအားလို့အချိန်မပေးနိုင်ရင် သူထကြွလာအောင်အမျိုးမျိုးလုပ်သည် ။ စိတ်ပါလာလို့ထိန်းမရတော့ရင်တော့ထိုကောင်ကလေးကအခြားကိုအာရုံရောက်သွားပြီ ။

"အမလေး "

ပန်းခက်ချိုးရင်းအောက်ငုံ့ကြည့်တော့ထုထုလန့်သွားတယ် ။ သခင့်ရင်ခွင်ထဲဖက်ထားပြီးလိုက်ခဲ့လို့ သစ်ပင်ကသည်မျှမြင့်မှန်းမသိခဲ့။ စိတ်လှုပ်ရှားလာတဲ့ Sean က ပန်းခက်ရဲ့ပန်းဖူးလေးတွေကိုတလှုပ်လှုပ်ဝါးစားလိုက်တယ် ။