Bölüm 51

2.1K 166 44
                                    

Kısa bir geçiş bölümü yayımlıyorum. Artık bir engel çıkmazsa bu delilerin hikayesini alnımın akıyla tamamlayıp canım okurlarıma emanet etmek istiyorum...

Victor atından hızla indi. Cennet sandığı yuvası nasıl da cehenneme dönmüştü. Veronika'ya kırgınlığı öyle yoğundu ki eve dönmeyi istememişti hiç ama yapmak zorundaydı, bütün gece dışarıda, açık arazide kalamayacağı bir yana, karısını bırakıp başka bir yere gitmesi de doğru olmazdı. Saatler önce ani bir kararla şatoyu terk ettiğinden beri bunları planlıyordu. Ancak onu Londra'ya, Wellingstone'un evine ya da her nereye gitmek isterse oraya bıraktıktan sonra başını alıp kaçabilirdi. Belki Paris'e... Ya da daha uzak bir yere... Mesela Çin'e...

Londra'dan her gelen mektup aralarını biraz daha bozuyordu. Victor karısıyla yalnız kalmak istedikçe Veronika ailesini özlediğini söyleyip duruyordu. Victor artık öyle düşünüyordu ki genç kadın kendisini hiç sevmemişti. İnsan nasıl bu kadar duyarsız davranabilirdi. Genç adam artık yalvaracak hale geldiğinde kendi kendine hiç mi gururun kalmadı diye soruyordu. Hani söz vermişlerdi?... Hani sadece ikisi olacaklardı?... Sevdiğinin sadakatsizliğinden daha korkunç ne olabilirdi? Vah Victor Cummings vah... Bu zamana kadar yaşadığı hisleri aşk sanmış olması ne büyük hataydı. Gerçek aşk işte böyle ezici, can yakıcı, kahredici bir şeydi. Zavallı Victor... Veronika onu unutup başkalarını özlerken avucunda can çekişen kalbiyle baş başa kalan zavallı Victor. Derdini paylaştığı tek dostu bile onu anlamıyordu ki... Edward hem kendi mektuplarında hem de Elizabeth'e yazdırdıklarında çocuk gibi davrandığını, aptallık ettiğini söyleyip duruyordu. Oysa Victor ne çocuk ne de aptaldı. Sadece sevdiğinin yarısı kadar bile sevilmediğini hisseden gariban bir aşıktı.

Veronika pencerede beklediği kocasının geldiğini görünce telaşla merdivenlere koştu. Son günlerde iyice gergin olan genç adam sabah Sandra'dan gelen mektuptan sonra deli gibi dışarı fırlamıştı, öyle ki genç kadın onun döneceğinden bile emin değildi. Niki aslında hem kızkardeşinden hem de Elena'dan onu çağırmamalarını rica etmişti ama Sandra, Victor'ın duygularını abartılı buluyor ve Londra'ya gelmeleri hususunda inat ediyordu. Keşke Victor bu kadar tepkili davranmasaydı, Veronika da arada kalıyordu. Artık ne yapacağını bilemez hale gelmişti.

- Victor, sevgilim, nihayet döndün. Seni çok merak ettim.

Victor merdivenlerden koşarak inip boynuna sarılan karısına ne kadar istese de tepkisiz kalamadı ve burnunu saçlarına gömdü. Ah ne kadar güzel kokuyordu. Kırlarda açılan binlerce çiçek Veronika ile yarışabilir miydi? Gökte ışıldayan yaz güneşi saçlarından yahut kuzey denizlerinin duru rengi gözlerinden daha güzel olabilir miydi? En mahir ellerde dokunmuş ipek teninden daha yumuşak hissettirebilir miydi? Victor bu kadından nasıl vazgeçerdi? Aşkından ölecek raddeye gelmeden ondan nasıl uzak durabilirdi?

- Söyle, hazırlık yapsınlar. Sabah erkenden yola çıkalım.

- Victor hayır. Beni dinlemeden çekip gittin, ben hiçbir yere gitmek istemiyorum. Sandra'ya beni çağırmamasını yazmıştım ama dinlemedi. Ben...

- Yeter Veronika. Ben kararımı verdim, gideceğiz. Kardeşlerini özledin, gitmek senin hakkın.

Genç kadın başını geriye atıp kocasının gözlerine baktı. Bakışları da en az sözleri kadar soğuktu. Uzanıp dudaklarından öptü. Dudakları buz gibiydi. Nefesi boğazında düğümlendi. Gözyaşlarını zor zaptetti Niki.

- Victor lütfen. Gerçekten gitmek istemiyorum. Tek istediğim sensin. Bana öyle bakma, ne kadar canımın yandığını anlamıyor musun?

Erkek karısının dolan gözlerinde aşkı aradı. Nasıl da duygulu bakıyordu. Victor artık hiçbir şeyden emin olamıyordu.

- Yeter dedim Vera. Gideceğiz. Lütfen bu konuyu tartışmayalım.

Genç kadın bu soğuk ve uzlaşmaz tavır karşısında bir adım geri çekildi.

- Pekala, öyle diyorsan öyle olsun. Gidelim. Ama kararı sen verdin, beni suçlamaya hakkın yok.

- Suçladığım falan yok. Şimdi yorgunum, müsaade edersen odama çekileceğim. Sen hazırlıklarla alakadar olursun.

Veronika, ağır adımlarla merdivene yönelen erkeğin arkasından baktı. İlk defa kendine ait ayrı bir odası olmadığı için hayıflandı.

............

Ai ajuns la finalul capitolelor publicate.

⏰ Ultima actualizare: Oct 22, 2021 ⏰

Adaugă această povestire la Biblioteca ta pentru a primi notificări despre capitolele noi!

KARDELEN VE HERCAİ Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum