Epilogue

79 7 1
                                    

AIDEN

Tinitigan ko ang batong nakabaon sa lupa at ang pangalang naka-ukit dito.

'CHAIN YUAN CASTRANUEVO
January 4, 19**
August 21 2021'

"Bro, Sorry. Sana masaya ka dyan..." Mapait akong tumawa.

"Tarantado ka talaga, Tol. I thought you were joking."

"Akala ko pa naman happy ending na ang storya nating tatlo." My eyes started to heat up and water.

"I thought you would somehow be catch up on us before we got out of the building. Or before we escaped."

"Pero okay lang. Ligtas si Mhorein, Bro." I wiped away the mud on his gravestone.

"I'll take care of her..." I smiled.

"Ligawan ko kaya, Tol? Hindi mo naman siguro ako mumultuhin?"

"Shit!" Napapitlag ako nang biglang may humawak sa balikat ko.

"Detective!" Inis akong napakamot sa batok.

"Hey? What's your problem?" I shook my head. Mhorein sat down next to me. I glared at the bump on her belly.

"Ikaw ah, Tinakbuhan mo ang responsibilidad." Pabiro kong tinuro ang lapida ni Chain.

"Aiden!" Mhorein laughed.

"Joke lang... Anong ipapangalan mo dyan?" I asked.

"Well..." She stopped to think for a second.

"I was thinking, If it was a boy... I'd name him..."

"Christian Lhemmor Castranuevo." Tumango ako.

"Sayang, 'no?" Napailing ako.

"No... Chain saved us. Huwag ka manghinayang, Siya nga hindi eh."

"Oh, Bakit ka iiyak?" Suminghot ako ng sipon nang maramdaman kong tumutulo na ito.

I looked at his gravestone again and started to cry.

"Aiden... Come on, Man..." Mhorein caressed my back and tried to not cry herself.

"We'll be fine, Bro." I laughed and wiped the tears away.

"Thank you."

"Tara na?" I asked Mhor. She nodded.

I stood up and offered her a hand.

Mhorein walked in front of me towards her car.

"Mag-ingat ka, Yung baby." I reminded her as she entered the car.

Sinarado ko ang pinto at papasok na sana nang may mapansin ako sa malayo.

Isang pamilyar na pigura na nakasuot ng itim at puting tuxedo. Nakamaskara ito.

I felt a chill run down my spine that cause goosebumps on my body.

"Hey?" Mhorein said.

My eyes locked on the figure. I can't see it properly but it's staring at me.

"Are you okay? Aiden?" Tanong niya.

"Yeah..." Pumasok ako ng sasakyan at sinimulan ang makina.

"Bakit?" She asked.

"Wala naman." Ngumiti ako at nagsimulang magmaneho. Nang tignan ko ulit ang lugar na kinatatayuan ng pigura,

Wala na ito.

EncodedWhere stories live. Discover now