مقدمه و پیش‌گفتار / D-1

788 134 11
                                    

مقدمه و پیش‌گفتار:


نویسنده‌ی نامه‌ها مین یونگیه. اون یه بازیکن بسکتباله.
بدخلق ترین فرد شناخته شده توی دبیرستان هنر هانیول.
مین یونگی صبح روز مسابقه‌ی تک به تکش با همکلاسیش باید یک نفر رو بین چهارصد دانش‌آموز دبیرستان انتخاب میکرد که به دیدن اون مسابقه‌ی احمقانه نمیاد.

و اون پارک جیمین رو انتخاب کرد. دانش‌آموز رشته‌ی رقص با لهجه‌ی غلیط بوسانی که به خاطرش هیچوقت توی جاهای شلوغ حاضر نمیشد.

اون مسابقه رو برد، اما وقتی برای خوشحالی برگشت و اون صورت کوچیک رو بین جمعیت دید متوجه شد که چیز بزرگتری رو باخته.

اون مجبور بود از اون به بعد به مدت سه ماه هرروز برای پارک جیمین داخل کمد وسایلش یه نامه بزاره. نباید مشکل بزرگی میبود، اون فقط یه دانش‌آموز ساکت و گوشه گیر بود.
اما مشکل همینجا بود. اون از پارک جیمین بیزار بود.



D-1


ازت متنفرم پارک جیمین.

با تک‌تک سلول‌های بدنم ازت متنفرم و

هرروز برات یه نامه میزارم تا بهت یادآوریش کنم.

اولین چیزی که دربارت ازش متنفرم، سلیقته.

لاکر تو مزخرفترین لاکریه که دیدم. از رنگ سبز متنفرم.

اون ژاکت سبزت هم همینطور. همیشه شبیه یه ساقه کرفسی.

من به کرفس حساسیت دارم. به توام همینطور.

تو با اون ژاکت مزخرفت باعث میشی کهیر بزنم.

بالاخره یه روز اون ژاکت رو گیر میارم و آتیشش میزنم.

«درد تو مایه سرخوشی منه».

Your Pain Is My Joy Where stories live. Discover now