Big Chances (An Inevitable Love) ✔

38

It's been two days since I married Rouver at kapwa walang pagsidlan ang kasiyahan naming pareho. May kinakaharap man kaming pagsubok ay hindi yon naging hadlang para sumaya kami. We are each others happiness thats why nakakaya parin naming magpatuloy sa buhay.

"Babe, is it okay kung iwan muna kita dito kasama si Klynn? May aayusin lang ako sa opisina bago tayo umalis bukas." Rouver asked me habang nakalingkis ang mga braso sa bewang ko.

"Sure hubby no problem. Hindi naman ako pababayaan dito ng pinsan ko." Sagot ko naman sa kanya.

"Do you want me to buy something pag-uwi ko? May gusto ka bang kainin or something? Just name it and I will buy it for you." Dagdag niya at dahil nabanggit niya yon ay napaisip naman ako. Ano nga bang ipapabili ko?

Ilang buwan na akong buntis pero mukhang hindi naman ako naglilihi sa mga specific na pagkain at mas lalong hindi din ako nagrerequest nang mga kakaibang pagkain though isang pagkain lang talaga ang kinahihiligan ko ngayon.

"Can you buy me some native rice cakes? Naubos na kasi yung pinadala ni Ate Caella kahapon eh." I answered him

"Thats all? Wala nang iba?"

"Yeah.."

"Okay? I thought pregnant women wants some exotic foods but you are a bit different babe. Iisang pagkain lang talaga yung gusto mo."

"It's because not all pregnant women are like that hubby. By the way damihan mo ah para may baunin tayo paalis." I requested and he just nod his head.

"Oh sure babe kahit ubusin ko pa ang mga paninda don sa nagtitinda ng rice cake na gusto mo."

"Thanks hubby! Anong oras ka ba aalis?"

"Later after Klynn will arrive. Dito ka lang muna at ako na ang magluluto ng breakfast natin." Anito saka ako binigyan nang masuyong halik sa labi bago ako iniwan sa kwarto na ikinangiti ko naman.

Eversince he knew na buntis ako at maselan ang pagbubuntis ko ay hindi na niya talaga ako hinahayaang gumalaw dito sa bahay. Kahit naman ako ay natatakot nang gumawa ng kung ano ano kasi ayoko nang maulit ang nangyari noon. I need to be more extra careful tsaka kung maaari ay umiiwas talaga ako sa stress.

Exactly after our breakfast ay dumating narin si Klynn kaya nagpaalam na si Rouver at umalis papunta sa kumpanya niya.

"Couz..Nixton called me at hinahanap ka na naman. Nagpalusot nalang ulit ako pero mukhang nakakahalata na siya. Mukha namang hindi sila magkasama at nagkakausap nang gagong si Reysmond kaya pupwede mo siyang kausapin. Nasa Davao daw kasi siya ngayon para sa Medical Mission." Klynn informed me na ikinatingin ko naman agad sa kanya.

I never contacted anyone related to Reath and of course kasama na don ang mga kaibigan namin. Natatakot kasi ako sa mga posibleng mangyari kaya umiiwas muna ako although wala naman silang kasalanan pero mabuti nang nag-iingat.

"Are you sure? Safe bang kausapin ko siya?" I asked because as much as possible ay ayoko talaga siyang kausapin. He's Reath's bestfriend afterall.

"I guess so besides, you should tell him whats happening. Pati narin yung iba sabihan mo para malaman nila kasi hindi ka pwedeng magtago nalang sa kanila habang buhay. Labas naman sila sa problema ninyo ng gagong Reysmond na yon." He added and he is somehow right yon nga lang hindi ko alam kung papaniwalaan nila ako.

"Sa tingin mo maniniwala sila sa akin kapag pinaalam ko ang lahat?" I asked and he just shrugged his shoulder.

"Maybe or maybe not but lets hope that they will believe you."

Napahinga nalang ako nang malalim at sakto namang tumawag ulit si Nixton sa kanya.

"Talk to him." Klynn said that is why lakas loob ko naman siyang kinausap.