Big Chances (An Inevitable Love) ✔

50 (SPG)

This is the last chapter of this story and I hope you'll enjoy it 😉

(Warning⚠⚠ Mature scenes ahead)

~~

Problems after problems. Life is not definitely perfect. Normal na sa tao ang magkaroon ng problema. Pero ang tanong, kailan nga ba matatapos ang problema ng isang tao? Kapag nawala na sila sa ibabaw ng mundo?

Happiness is a choice thats why I choose to be happy inspite of the problems that were still existing. Why? Because problems are always there and if you want to be happy then do not stop yourself to be one if you just can.

"Sana ganito nalang lagi no? Tahimik tsaka masaya." Avi said saka inilapag ang iilang snacks na dala.

I just smiled at her bago ibinalik ang pansin sa mag-aama naming masayang naglalaro at naghahabulan sa playground.

It's Christmas Eve and we choose to celebrate Christmas together just like what we are doing every year. It was two years ago when we started celebrating Christmas together and that was held in one of the beach resorts located in San Francisco. Then last year naman ay sa bahay kami nagcelebrate then this year ay dito sa bahay nila.

Six years ago kasi ay nakapagpagawa na sila ng sarili nilang bahay dito sa Manchester at gaya namin ay dito narin talaga sila nanirahan for good.

We're still here living in UK and for good na talaga kami dito. Minsan umuuwi kami sa Pilipinas pero kapag may mga mahahalagang okasyon lang. Kahit naman kasi wala nang gulo doon ay mas pinili parin naming dito na manirahan kasi nandito yung negosyong binuo namin. Tahimik rin ang buhay namin dito kaya hindi na kami nagbalak pang umalis.

"Sana nga eh..yung laging peaceful lang tapos wala kang pinoproblema kahit ang totoo ay meron naman." I said.

As I've said ay wala nang gulo sa Pilipinas pero hanggang ngayon ay hindi parin maayos ang ugnayan namin ng pamilya ng asawa ko. They're still in the prison by the way and they don't have anymore power to go out since nahatulan sila ng panghabang buhay na pagkakakulong. Maybe kapag nagbago na sila which we highly doubt since kahit nasa loob sila ay gumagawa parin sila ng gulo.

Before, kapag nasa Pilipinas kami ay dinadalaw namin sila pero lagi lang nauuwi sa gulo kaya eversince last year ay hindi na kami nag-attempt pa na dumalaw ulit.

"By the way, dito ba kayo matutulog? I readied the guestroom just incase." She asked and I shooked my head in response.

"Ano ka ba, hindi kami pwedeng magstay dito since flight na namin bukas pauwi ng Pilipinas. Ayaw nga sana naming tumuloy but knowing my parents na mabilis magtampo kaya tutuloy nalang kami. Maaga pa kami bukas eh."

"Oh! Ganon ba? We'll kami din ay uuwi." Anito and that made me shock.

"Really?? After so many years ay uuwi kayo? Why so sudden? Is everything all fine now?" I asked pero isang kibit balikat lang ang sinagot niya.

Hindi na ako nagpumilit pang tanungin siya since bumalik na ang mag-aama namin at agad naghanap ng pagkain at maiinom.

"Mom? Can I have some taste of wine?"

Napatingin naman ako sa panganay ko nang magpaalam ito sa pag-inom ng wine. Ilang araw na niya kaming kinukulit ng ama niya tungkol don and of course hindi namin siya pinapayagan. For petes sake! He's just twelve at masyado pa siyang bata para uminom non!

Ewan ko ba pero naging interesado siya sa mga inuming alak this past few months. He was interested on how it tastes and how is it made.

"Rouvier, how many times do I have to tell you that your still prohibited to drink?" Anang ama nito at ibinaba ang pangalawa naming anak na agad namang tumakbo palapit sa akin at umupo sa kandungan ko.