သွေးသန့်အိုမီဂါလေး [ Rebirth; System ] Volume I

အခန်း ၂၀ အကြောက်တရား

Unicode

ဂျူလီယန်သည် သူကထိုကဲ့သို့သော အပြုအမူမျိုး ပြုလုပ်ခဲ့မိသည်ကို လုံးဝဝန်မခံနိုင်ပေ။ ဤကဲ့သို့ အသိစိတ်မကပ်စွာ စိတ်ပျက်ဖွယ်ပြုမူမိခဲ့သည့်အတွက် သူ့ကိုယ်သူသာ အပြစ်တင်နေလိုက်တော့သည်။ Heatဝင်သောကာလပတ်အတွင်းတွင် သူ၏အသိဉာဏ်များသည် ကောင်းစွာဆင်ခြင်တွေးတောနိုင်ခြင်း မရှိခဲ့သလိုပင် နောက်လာမည့်ထိုကာလပတ်များတွင်လည်း ဤအချက်သည် ပြောင်းလဲမည်မဟုတ်ချေ။ ကံကောင်း‌စွာပင် လူးရှပ်စ်သည် သူ့အပေါ်တွင် စိတ်ဝင်စားခြင်းမျိုးရှိ‌မနေခဲ့သည့်အတွက် နမ်းခဲ့မိသည့်အခြေအနေကိုလည်း ဂရုမစိုက်ဘဲနေမည်မှာ လုံးဝကို အသေအချာပင်ဖြစ်သည်။ လူးရှပ်စ်ထံသို့ တောင်းပန်စာနှင့်တကွ နစ်နာကြေးပါ ပေးဆပ်ပေးပါမည်ဟူသော ကတိစကားနှင့်အတူ စာတစ်စောင်ပေးပို့ပေးရန်အတွက် အိုင်ယမ့်ကို ပြောရဦးမည်ဟု စိတ်ထဲတွင် မှတ်သားထားလိုက်သည်။

ဂျူလီယန်သည် သားရေဂျာကင်အင်္ကျီအိတ်များထဲသို့ လက်နှစ်ဖက်လုံးထည့်လိုက်ကာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်သည်။ သူသည် အထပ်မြင့် အဆောက်အအုံများကြားတွင် လမ်းပတ်လျှောက်နေပြီးနောက် မြို့လယ်ခေါင်ရှိ လူထူထပ်သောလမ်းများအထိပါ လျှောက်သွားနေကာ သူ၏စိတ်ရှုပ်နေမှုများကို ထိန်းချုပ်ရန် ကြိုးစားခဲ့သည်။ သစ်ပင်များရှိ သစ်ရွက်များသည်ပင် အရောင်ပြောင်းစပြုလာ၏။ အချိန်သည် ညနေငါးနာရီပင် ရှိနေပြီးဖြစ်သည်။ နေလုံးကြီးသည် အနောက်ဘက်သို့ ဖြည်းညင်းစွာ ရွေ့လျားသွားပြီး ကောင်းကင်ယံတွင်မူ ပန်းနုရောင်အစင်းများစွာကို ချန်ထားခဲ့ပေသည်။

ဂျူလီယန်သည် နောက်ဆုံးတွင် ဆေးဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။ ဆိုင်ထဲတွင် လူတန်းရှည်ကြီးတစ်တန်း ရှိနေ၏။ အဘွားအိုများသည် လတ်ဆတ်နေသော မုန့်ဖုတ်ပေါင်မုန့်လုံးများကဲ့သို့ပင် ဆေးများဝယ်ယူရန် ထိုနေရာသို့ ရောက်ရှိနေကြသည်။ သူဘယ်နေရာသို့ ကူးပြောင်းလာသည်ဖြစ်စေ ဘာတစ်ခုမှမပြောင်းလဲသွားဘဲ လူသားများသည်လည်း တစ်ပုံစံတည်းအတူတူပင် ဖြစ်သည်။

သူသည် စင်များပေါ်ရှိ ပစ္စည်းများကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုရင်း ထိုလူတန်းရှည်ကြီး၏နောက်ဆုံးတွင် ဝင်ရပ်လိုက်သည်။ အသက်ရှည်စေပြီး မည်သည့်ရောဂါကိုမဆို ကုသပေးနိုင်သည်ဟု ကတိ‌ပြုပြောဆိုထားသည့် ဈေးအကြီးဆုံး ဖြည့်စွက်စာများသည် ဂျူလီယန်၏ အကြည့်များကို တစ်ခဏလောက်ဖမ်းစားသွား၏။ သူသည် သက်ပြင်းရှည်တစ်ခုသာ မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးများကို စိတ်ပျက်ဖွယ်လှည့်လိုက်၏။