Delaney
"Sinaniban ka ba?!"
Lalo pang lumakas ang tawa nito at napahawak pa sa tyan niya. Namumula na rin siya kakatawa at lumalabas na ang mga ugat sa leeg niya. Napano 'to?!
I confusely stared at her at napangiwi. Then suddenly her gazes landen on mine na lalong nakapagpatawa sa kaniya at napapalakpak pa.
Parang gago!
"H-hindi siya halat-tang gusto k-ka niya 'no." Natatawang saad nito at napa-palakpak pa ulit. Nagtatanong na tumingin naman ako sa kaniya.
Baliw na ba ate-mommy ko? Huhu.
"Who?"
Humagalpak muna ito ng tawa bago sumagot. Na-buang na!
Magkalahi ba sila ni Miss Natalia?
"That professor of yours." Sagot niya at tumigil na sa kakatawa niya't umupo na sa couch. Pinapahiran niya ngayon ang mga mata niyang naluluha dahil sa kakatawa. Ayan, baliw kasi.
"You mean Miss Natalia?" I asked.
Duh self, obviously.
Hindi ako umimik at naglakad na papuntang room ko. Nahihiya akong sagutin. Tange!
"Hey, comeback here, you kiddo!" Sigaw niya ng patakbo kong tinahak ang kwarto ko.
Natatawang humiga ako matapos kong i-lock ang pinto ng room ko at sumalampak sa bed ko. Aaah! An exhausting day indeed.
Ipinikit ko ang aking mga mata kasabay ng paglawak ng aking mata at dinadama ang malamig na simoy ng hangin na nagmula sa bukas ng bintana.
I missed you so much, My Tine.
Kasabay ng pagdampi ng malamig na hangin sa aking balat ay ang tuluyang pagdilim ng aking paningin.
I slowly closed my eyes and there, I fell asleep.
"Mahal?" A soft and gentle voice spoke. I open my eyes as someone's caressing my cheeks with her warm palm. I automatically smiled when I recognized who it is.
"Mahal!" I exclaimed in joy. "I miss you so bad!" I added as I hugged her tighly.
"Mahal, I'm here to say goodbye to you." Napawi ang mga ngiti ko at siyang ikinataas ng kilay ko.
"What do you mean, mahal?" I asked confusingly.
She didn't replied but just smiled widely. Yung tipong ngiting malawak at matamis pero may halong pait dito---that's her smile to be exact.
Nag-aalalang tiningnan ko naman ito ng makitang naluluha ito at pigil na pigil nitong ilabas iyon. Can't manage seeing her in this.
"Mahal, what's wrong?" I cupped her cheeks at dahan-dahang pinahiran ang kumawalang mga luha sa kaniyang mga mata.
"Mahal, don't lock yourself in our memories when I'm gone na ha?" She said, almost cracked.
"Mahal! Ano ba iyang pinagsasabi mo?" Naguguluhang tanong ko but for the second time, ngiti lamang ang isinukli nito.
What's happening to my mahal?
"Look around. I'm sure someone out there will love you more than I did." Mahihimigan ang sakit sa bawat sakitang binutawan nito. Without notice, I just felt my tear run through my cheeks that she eventually wiped.
She even planted a kiss on my forehead, on the tip of my nose and passionately kissed me on my lips before he bid goodbye.
I was about to hold her hand and cheeks when she's slowly fading---waving her hands and smiling widely as her tear dropped one by one that causes my heart to ache.
Oh, My Tine. Come back to me, please.
"Mahal!" I called her once again pero tuluyan na itong naglaho hanggang sa may naramdaman akong mainit na palad na dumampi sa balat ko.
"Zielle-baby, wake up na. You're having a dream." Isang malumanay na tinig ang bumungad sa akin and when I open my eyes, it's my ate-mommy who's smiling at me ear-to-ear pero mahihimigan ang sakit sa mga ngiting iyon. "Was it Tine, anak?" She asked.
Tumango ako at nalulungkot na yumuko when I realized it was just a dream. But for goddamn sake, it felt so real. Her touch, her voice, and her kisses. Aaah!
Kung maibabalik ko lang ang panahon, pipiliin kong ibaling na lang natitirang oras mo't makasama ka kaysa lumipad papuntang US para maghanap ng donor mo. Sana ipinag-utos ko na lang iyon sa iba. Tangina!
Why did you leave me hanging, Tine?
---
A/N: please do vote, hehe. thank you & God bless! ^^
