Delaney
"D-delaney..."
Ang normal na pagtibok ng puso ko ay naging mabilis pa sa takbo ng kabayo. Kinakabahan sa maaring mangyari. Hindi inaasahang pagkakita. What should I act?
"You look matured now." Saad nito na may maliit na ngiti sa labi.
Imbes na sagutin ko ito ay nanatili lang akong tahimik sapagkat wala ni isang salita ang lumalabas sa aking bibig. I'm too stunned to talk.
"Your daughter?" She asked.
"Nope. She's my inaanak." Finally, I had the courage to talk.
"Oh." Tipid na sagot nito at tila lumiwanag ang kanyang magagandang mga mata.
"You look even prettier, Miss." Walang pigil kong saad that made her cheeks crimson a lil bit. Cute!
"You, too." She was about to speak when the little girl beside me spoke.
"Uh, excuse me. Can you please buy me new clothes, mommy? My dress is so ew na because that lady bumped on me." She pout at itinuro pa ang babaeng kausap ko.
Pinantayan niya ang bata sabay hawak sa magkabilang shoulders nito. "Oh, I'm sorry for ruining your elegant dress, pretty. I'll be the one who'll buy your new clothes na lang kasi it's my fault nama-" Hindi ko na siya ipinatapos pa dahil nakakahiya naman.
"No, it's fine, Miss. Huwag ka ng umabala. Ako ng bahala." I said smiling to assure her. Nakakahiya kasi, aba'y potangina niyo at ang awkward.
"No, I insist." Pagpupumilit nito.
"Take her with us, mommy. She's so pretty kasi." Bira pa ng bata kaya tiningnan ko ito ng masama but she just giggled.
Tiningnan ko silang dalawa but they were just smiling like a fools. Deep inside naba-bother na ako, I mean it's so weird. Kasi naman, why is she acting so weird. Like parang walang nangyari for peteʼs sake.
Goodness gracious!
I had no choice but to nod kaya laking tuwa naman ng bulilit sa nakuhang sagot sa akin. Ano ba kinain ng batang ito.
Inalis niya ang kamay niya sa pagkakahawak ko at doon sa babaeng kasama namin kumapit na parang unggoy.
"Carry me, please." Aniya.
"Hey, Adi. You're a big girl already, huwag ka nang magpakarga." Akoʼy hiyang-hiya na dito sa pinanggagawa ng bubwit na ʼto. Jusko po!
Ano ba naman itong pinasok ko.
"You're carrying me many times nya e. My foot hurts already." Sabat pa nito and pouted. Tsk, ngumuso na naman ang bibe.
"Then let me carry you."
"I don't wanna..." She pouted again. "Ayaw ko sa ugly magpa-carry e." Dagdag pa nito na nakapagpataas ng kilay ko.
Narinig ko pa ang mahinang tawa ng kasama namin kaya sinamaan ko ito ng tingin.
But deep inside, my heart is smiling. How I missed those chuckle of herʼs.
"Ah ganun? Okay fine, uuwi na ako. Tutal youʼre a big girl already, umuwi ka mag-isa mo." Here I go again, being the short-tempered side of mine.
I was about to walk when someone grabbed me on my waist and held my hand. Walang pasabing kinaladkad ako habang mahigpit na nakahawak ang kanyang kamay sa kamay ko. Napakalambot!
Can't find words to talk kaya sumunod na lang ako na parang tanga. Bitbit ng isang kamay niya si Adi while her other hand is on my hand.
Ano ba naman ʼto, weʼre like a family.
