CHAPTER 75

1.1K 42 0
                                    

Delaney

Buhat-buhat ko ngayon si Professor Mckinley dahil nalasing siya sa wine na mag-isang tinungga niya habang nasa restroom ako. Gosh, it took me an hour bago nakalabas sa restroom na iyon. Jusko!

Buti  na lang ay na-tiyempuhan ko kaagad ang pagbagsak ng ulo niya sa table. May lalaking nagtangka pa sanang hawakan siya pero agad ring napaatras ng makita ako. Jusko! It's a restaurant not a bar for pete's sake.

I was about to open my car's door when someone stopped me. Nakatagpo ang kilay na tiningnan kung sino ang gumawa niyon.

Nanlaki ang mata ko seeing her. I didn't expect seeing her here. Knowing he's with her date. 

"Why are you with her?" Nakataas ang kilay na tanong niya at masamang tiningnan ang babaeng buhat-buhat ko in a bridal way.

"Coz we had a dinner, and should be the one to escort her." I answered.

"How many times do I have to repeat myself, Delaney?!" Inis na saad nito. "Don't come near that leech. I am telling you, Bautista."

"And why is that?" Palaban na tanong ko. 

I can't understand her. Lagi niya na lang ako pinapalayo sa kung sinong babae ang makilala ko. Una nangyari ay kay Tine. She's acting like she's the boss of me. Na dapat kada diktahan niya ako ay masusunod ko agad. But sorry not sorry, I'm not a robot.

"Just fucking listen to me, Delaney." Sigaw nito ngunit hindi ko na siya pinansin at ipinasok na si Miss Dacey sa passenger's seat. Akmang papasok na ako sa sasakyan ko when I heard her sob.

Saglit na natigilan ako at siyang pagkirot ng puso ko sa narinig na hikbi mula sa kaniya. I really hate seeing and hearing her crying even tho I hate her sometimes. Especially when I'm the reason of it.

Nag-aalalang iniangat ko naman ang ulo ko at agad na nilapitan siya. I saw how her tears fell down like a fountain. Tila lalong kumirot naman ang puso ko sa nasisilayan ko ngayon. It makes me wanna explode. 

"Why are you crying, Miss?" I softly asked and gently caressed her cheeks.

Pinaharap ko ito upang maaninag ang kaniyang mukha. Hindi ito sumagot kaya pinunasan ko ang patuloy na pagtulo ng mga luha niya. Can't afford seeing her like this. It makes me wanna punch myself.

"Hey," tawag ko dito pero patuloy lang siya sa pag-iiyak habang pinupunasan ang mga luhang patuloy na dumadaloy mula sa kaniyang magagandang mata.

"Hey, talk to me." I softly asked again and held her chin para mapantayan niya ako.

"Answer me, please." Marahan at masuyong hinaplos ko ang kaniyang mahabang buhok kasabay ng paglapit ko ng aking mukha sa mukha niya upang maaninag ito.

I actually don't know what I am doing right now. Kusang mga galaw lamang ito ng aking sarili kahit pa pigilan ko ay nabibigo lang din ako. Taksil na sarili, nilalaglag ako.

She looks so vulnerable right now. Like a glass that is so fragile. All her emotions are evident, na tila nakalimutan niyang itago ngayon sa akin.

"I'm done." Diretsong saad nito at marahas na pinunasan ang mga luhang kumakawala sa kaniyang mga mata.

After hearing it, kumabog ng napakalakas itong aking puso. Nagulat, nalito, natakot. Hindi ko alam kung bakit. 

Tiningnan ko naman ito ng nagtataka. Ngunit blankong tingin lamang ang aking nakuha ko. Namamaga ang kaniyang mga mata. Habang pulang-pula naman ang kaniyang tenga at ilong.

"What do you mean?" I'm confused.

She raised her face and meet my gazes. Looked straight at me blankly. Pain is visible in her eyes. And the sudden heart ache I felt after seeing her like this.

"I'm done chasing you, Delaney. I'm so done with you." Diing bigkas nito at walang pasabing tinalikuran ako. Patakbong itinahak ang sasakyan nito at mabilis na pinaharurot hanggang sa mawala na sa paningin ko ang sasakyan nito.

Hanggang sa maramdaman ko na lang ang mainit na likidong naglakbay sa aking pisnge. Tila bigla akong natuod sa aking kinatatayuan at hindi man lang magawang maihakbang ang aking mga paa. Para akong lantang gulay ngayon, at parang pagod na pagod kahit hindi naman ganun kabigat si Professor Mckinley para mapagod ako. Ang bigat-bigat sa loob.

I was left dumb-founded and my mouth-agaped with what I heard. For the nth time, I hurt her. I fucking hate myself to hurt a precious woman like her. I am sorry!

I wish I still have a chance to tell you those three words. Please forgive me I can't reciprocate my love for you, my dear Lia.

---

A/N: please do vote. thank you so much & God bless! btw, prepare your tissues, mwa!

𝑭𝒐𝒓𝒃𝒊𝒅𝒅𝒆𝒏 𝑳𝒐𝒗𝒆 (𝙷𝚒𝚕𝚕𝚝𝚘𝚗 𝚄𝚗𝚒𝚟𝚎𝚛𝚜𝚒𝚝𝚢 #𝟷) Where stories live. Discover now