මෙය මාගේ මනඃකල්පිතයක් පමණි. සැබෑ ජීවිතයේ අයවලුන් හා සම්බන්ධ කර නොගන්න.
හිටිහැටියේ දුවගෙන ආපු නෙතූ අක්කා බැල්කනි හොරාගෙ පස්සේ මොනාදෝ කිය කියා පන් නන්න ගත්ත. ඒ දෙන්න හයියෙන් හිනාවෙවී ගාඩ්න් එක වටේම දුවනව. මටත් නංගියෙක් හරි මල්ලියෙක් හරි හිටියනම් මමත් තනි නොවෙන්න තිබුණා නේද කියලා හිතෙන කොට මට මන් ගැනම තරහක් ආව. ඒකත් මගෙම වැරැද්දෙන් නෙවෙයි ද එහෙම වුනේ. ...........
*************************************
දවසක් මම ඉස්කෝලෙ නොයා ගෙදර හිටිය දවසක අම්මයි අප්පච්චියි ඇහුවා මම නංගියෙක් ට ද මල්ලියෙක් ට කැමති කියල. එවෙලෙ මට දැනුන හැගීම තාමත් මට තේරුම් ගන්න බෑ . මම ඒ දේ අහපු ගමන් අඩන්න ගත්ත . ඇත්තටම පැය ගානක් මම නංගියෙක්වත් මල්ලියෙක්වවත් එපා කිය කිය ඇඩුවා. මම පුංචි තමා ඒත් ඒකාලෙත් මම ආදරේට ගොඩක් ලෝබයි. ඒ නිසාම වෙන්න ඇති මම ඒතරම්ම ඇඩුවෙ. අන්තිමේ මාව නලවන්න එයාලට මාව බීච් එක්ක යන්නත් උනා. මම ඒකාලෙ බීච් යන්න මාරම ආස නිසා . ඒත් දැන් මම තනිවෙලා. අතීතෙට ගිහින් හිටපු මගේ ඇස් දෙක අන්තිමේටම නතර වුනේ ගාඩ්න් එකේ අරලිය ගහ උඩ නැගල ඉන්න බැල්කනි හොරා ගාවින්. ඒ ඇසුත් මන් ලගම නතර වෙලා. මේ වෙලාවේ මන් දිහා බලන් ඉන්න ඕන කෙනෙකුට හිතෙයි මට පිස්සු කියල මොකද මගෙ මූනෙ ඇදිලා තිබුනෙ හිනාවක් ඒත් ඇස් වලින් කදුළු ගලනව. අඩ අඩා හිනාවීගෙන ඉන්න මන් දිහා එයා බලාන ඉන්නෙ අර එදා තිබ්බ මට කියවන්න අමාරැ ඒ බැල්මෙන්මයි . මොකද්දෝ හේතුවකට ඒ බැල්ම මගෙ හදවතටම ඇවිත් නතරවෙනවා ඒ ඇයි ඒ . මට නොතේරෙන ඒ හැගීම මොකද්ද. ඒ ප්‍රශ්නෙට උත්තර මටම නොතේරෙන කොට තවත් වෙලා මෙතනම හිටියොත් මගෙ කදුළු වලට අංකල්ට උත්තර බදින්න වෙනවා කියලත් දන්න නිසාම මම ආපහු මගෙ රෑම් එකට ගියා. වැඩිම උනොත් විනාඩි පහක් යන්න ඇති බැල්කනි හොරා මගෙ ඉස්සරහ. මොකද්ද මන්ද අතේ පිටිපස්සට කරල හංගගෙන . ඒ අමුතු බැල්මෙන්ම මන් දිහාම බලන් ඉන්න බැල්කනි හොරා දිහා කෙලින් බලන්න බැරිකමක් මට දැනුන නිසා මම එයාට කතාකරා .
" ඇයි. .?"
"ඇයි කියල අහන්නෙ?"
"මම ඇහුවේ.... ඇයි මගෙ රෑම් එකට ආවෙ කියල"
