YOU ARE READING

ကျွန်တော့်အချစ်ပြိုင်ဘက်က ကျွန်တော့်ယောက်ျားဖြစ်လာတယ်[COMPLETED]

Fanfiction

Zhanyi ၊ school life ခ်ိဳခ်ိဳေလးပါ ဝင္ဖတ္ၾကည့္ေပးပါအံုးေနာ္ This is zhanyi ✔ not yizhan❌ Start date-27.3.2022 End date-22.2.2023

#mpreg #myatnoe415 #schoollife #wangyibo #xiaozhan #zhanyi #zsww #zswwszd

အပိုင္း(36)

159 8 2

by Green_leaf415

by Green_leaf415

ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ၿပိဳင္ဘက္က ကြၽန္ေတာ့္ေယာက္်ားျဖစ္လာတယ္

အပိုင္း (36)

ေ႐ွာငး္သတိမထားမိလုိက္တာက သူ႔အက်ႌေတြကတြန္႔ေၾကေနတယ္ဆိုတာပင္။

ေသခ်ာတာကေတာ့ မနက္ျဖန္သတင္းမွာ ပြထေနေတာ့မည္။

ေ႐ွာင္းေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြႏွင့္ ဝမ့္ဆီသို႔သြားလိုက္သည္။.ဟိုကိုေရာက္ေတာ့ဝမ္က တစ္ခုခုကိုတင္းခံေနသလိုပင္။ ေခြၽးမ်ားလည္းမ်က္ႏွာေပၚတြင္အျပည့္။

ေ႐ွာင္းအလြန္စိတ္ပူသြားရၿပီး အလ်င္အျမန္ပင္ ဝမ့္ဆီသို႔သြားလိုက္သည္။
"ဝမ္..ဝမ္.ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"ငါ...ငါဗိုက္နာတယ္ ေ႐ွာင္း.."

"ဟာ."ေ႐ွာင္းေလာသြားခဲ့ၿပီး ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခဲ့သည္။

"ျမန္ျမန္ ေဆးရံုကားေခၚ..ျမန္ျမန္"
"ဝမ္..ဘယ္တုန္းကေန နာေနတာလဲ"

"အခုနေလးတင္မွ...နာတယ္..."
ဝမ့္ရဲ႕ညည္းသံေၾကာင့္ေ႐ွာင္းပိုေလာသြားခဲ့ၿပီး ဝမ့္ကိုေပြ႔ခ်ီလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္သူတို႔ကား႐ွိရာသို႔ျမန္ျမန္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ကားတံခါးကိုျမန္ျမန္ဖြင့္ၿပီး ဝမ့္ကိုေနာက္ခန္းထဲထည့္၍ ေဆးရံုသို႔သြားေတာ့သည္။
............

သူတို့သားဖြားမီးရပ္အေဆာင္သို႔တန္းသြားခဲ့သည္။
လူေတြကလည္းျပည့္ေနသျဖင့္ အလွည့္ကမရ။
ေ႐ွာင္းကလည္းအခုမွေဆးရံုေျပာင္းလည္းမမွီေတာ့မွန္းသိသည္။ ေတာ္ေသးတာကအမတစ္ေယာက္က ကေလးေမြးႏိုင္သြားလို႔ပင္။ ဒါေၾကာင့္သူတို႔လည္းအခန္းရသြားသည္။

ဆရာဝန္ေတြကဝမ့္ကို ကုတင္ေပၚျဖည္းျဖည္းခ်လိုက္ၿပီး ခြဲခန္းထဲဝင္သြားခဲ့၏။

ဝမ္က႐ုတ္တရက္ေ႐ွာင္းလက္ကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
"ေ႐ွာင္း...ငါေၾကာက္တယ္..."
ဝမ္ငိုမိေတာ့မလိုပင္။ ဗိုက္ထဲကလႈပ္႐ွားမႈမ်ားကသူ႔ကိုအလြန္နာက်င္ေစ၏။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္အခုခ်က္ခ်င္းေတာင္ ထုတ္ပစ္လိုက္ခ်င္မိသည္။ မားလဲငါ့ကိုေမြးတုန္းကဒါမ်ိဳးပဲေနမွာ။ ေက်းဇူးပါမားေရ..။ အား...နာတယ္..။

ခြဲခန္းထဲသို႔ဝင္သြားၾကၿပီ။ ေ႐ွာင္းကအခုမွသူ႔မားကိုဖုန္းေခၚရမယ္မွန္း သတိရလိုက္သည္။
သူ႔မားကိုဖုန္းေခၚလိုက္သည္။
သူ႔မားကခ်က္ခ်င္းကိုင္လာသည္။ ၾကည့္ရတာစာဖတ္ေနသည္ထင္။

"ဟယ္လို...မား"

"ေအး..သား.ေ႐ွာင္ေ႐ွာင္း.ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"မား..ဝမ္ေမြးေတာ့မယ္.."

"ဟမ္..နင္တို႔အခုအိမ္မွာလား"
ေ႐ွာင္းဖုန္းထဲကေနအေလာတႀကီးလူပ္ေနတဲ့ အသံကိုၾကားေနရသည္။

"မဟုတ္ပါဘူး မား..ကြၽန္ေတာ္တို႔ေဆးရံုမွာ"

"ဘယ္နားလဲ.."

"...." ေ႐ွာင္းေဆးရံုရဲ႕လိပ္စာကိုေျပာလိုက္သည္။

"ေအးေအး ငါအခုပဲလာခဲ့မယ္။ "

ေ႐ွာင္းဖုန္းကိုျပန္သိမ္းလိုက္ၿပီး စိတ္မေအးရစြာ ဟိုဖက္သြားသည္ဖက္ေလွ်ာက္လုပ္ေနခဲ့သည္။ သူ႔လက္ျဖားမ်ားကေအးစက္ေနသည္။

"ဟူး ဝမ္ဘာမွမျဖစ္ပါေစနဲ႔".

ထိုအခ်ိန္တြင္ ခြဲခန္းထဲမွ ဆရာဝန္ကထြက္လာၿပီး
"လူနာကေသြးသြန္ေနတယ္.. ခြဲေမြးမွရမယ္ ဒီေနရာမွာလက္မွတ္ေလးထိုးေပးပါ"

"ဟုတ္.. ရေအာင္ကယ္ေပးပါဗ်ာ" ေ႐ွာင္းေဇာေခြၽးေတြေရာျပန္ေနၿပီ။
"ေက်းဇူးျပဳၿပီးဘာမွမျဖစ္ပါေစနဲ႔ကြာ"

တစ္နာရီနီးပါးၾကာေတာ့
ခြဲခန္းကမီးကအေရာင္ေျပာင္းသြားခဲ့သည္။ ဆရာဝန္ကအရင္ထြက္လာၿပီးေျပာ၏။
"လူနာကအႏၱရာယ္မ႐ွိေတာ့ပါဘူး ေတာ္ေသးတယ္ေျပာရမယ္ ကေလးကသမီးေလးပါ ကိုယ္လက္အဂၤါအစံုပါပါတယ္ မိခင္ အဲ့ ဖခင္ကလည္းအဆင္ေျပပါတယ္ဗ်ာ"

"ေက်းဇူးပါဗ်ာ"
ေ႐ွာင္းဝမ္းသာၿပီးမ်က္ရည္ေတြပါက်လာသည္။ သူဘယ္ေလာက္စိတ္ပူခဲ့ရလဲ သူအသိေပပဲမဟုတ္ေခ်လား။
သူနာျပဳမ်ားကလည္း ဝမ့္ကိုသီးသန္႔ခန္းထဲပို႔ေပးလိုက္သည္။ ကေလးကိုလည္း ပုခက္ေသးေသးေလးထဲထည့္ထားသည္။ ကေလးကေမြးခါစမို႔ အသားအရည္က႐ွံု႔တြၿပီး နီတာရဲေလးျဖစ္ေနသည္။ သူနာျပဳကကေလးကိုေ႐ွာင္းထံသို႔ကမ္းေပးလိုက္သည္။
"ကေလးကတကယ္ကိုေခ်ာတာပဲ အေဖႏွစ္ေယာက္ဆီကေသခ်ာအေမြရထားတာပဲ" သူနာျပဳကထိုသို႔ေျပာလိုက္သည္။

အစကတည္းက ကေလးကို႐ုပ္ဆိုးလြန္းတယ္လု့ိထင္ေနတဲ့ေ႐ွာင္းက ထိုအသံၾကားမွ
"ဟုတ္သားပဲ.. ဘယ္ေမြးကင္းစကေလးကစင္းလံုးေခ်ာၿပီး ေမြးလာမွာလဲ.."
ေ႐ွာင္းထိုအေတြးျဖင့္သူ႔ဘာသာေျဖသိမ့္လိုက္သည္။

သူတို႔ေတြကဝမ္ေလးရဲ႕အခန္း႐ွိရာသို႔ သြားၾကသည္။ အခန္းထဲေရာက္လာၿပီး မၾကာေသးခင္မွာပင္၊ ဝမ္မားတို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။

Tbc~~~~~

19.11.2022 (sat)02:55pm

#အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္

#MyatNoe415

#2860 words

Feedback ေလးမ်ားေမွ်ာ္လင့္လ်က္.....

>>>>>>>><<<<<<<<<