Virus Z

Chapter #21: Survivors Meeting

Chapter #21: Survivors Meeting

Carla's P.O.V.

"So ibigsabihin tuturuan mo muna kami?" Tanong ni Rose, actually gusto ko ring itanong iyan.

Kakatapos lang naming magdinner, and now nandito kami sa kwarto mga nagkukwentuhan. Until, mapunta sa tungkol sa zombie ang topic namin.

"Yes. Don't worry guys. Madali lang naman. At isa pa, kailangan nating bilisan, para kung sakali makahanap pa tayo ng ilang survivors."

Napa-nod ako, may point siya.

"Kailan tayo magsisimula?" Tanong ni John.

"Maybe, bukas?" Bukas?

"Tomorrow, are you serious?"

"No.. She's not serious, she's not serious bro. She's not so serious." Napailing nalang ako sa pag-epal na naman ni Casper sa tanong ni Kaizer. Ako ang nahihiya sa pinaggagawa niya.

"Oo. Alam kong kaya niyo 'yun. And after that, pwede na tayong umalis rito. Delikado kasi baka mamaya 'di natin mamalayan nandiyan na sila. Kaya hangga't maaari magsamasama tayo walang iwanan." That's the reason kung bakit magkakasama kami in one room.

I love the way she thinks.

"So, pupunta talaga tayong Africa?" Tanong ni Aby.

"Oo naman. Nandun kasi ang sinasabi ni Papa."

"Wait, di'ba matalino ka? Pwedeng ikaw nalang ang gumawa ng solution di'ba?" Suggest ko.

Inayos niya lang 'yung salamin niya.

"Hindi naman ako ganon katalino. Kahit pa, ang tatay ko isang scientist, hindi ibigsabihin na ganon na'rin ako katalino, siya nga nagkamali ako pa kaya?"

May punto siya.

"Oh, pano nakaset na? Bukas start na ng training natin, then punta na tayong Africa after this."

Napalingon ako kay Ken na nagpupunas ng table napkin sa labi.

"Wait, pano tayo pupunta 'don? Eroplano?"

Napairap nalang ako, kahit kailan ba, 'di pwedeng hindi magsalita si Casper ng tumatawa?! Nakakainsulto 'yung parang ginagawa niyang biro 'to.

"Oo."

Lalong lumapad yung mga mata namin. Oo? Eroplano?

"Napag-usapan na namin 'to ni Lily before, at nasabi ko na nakasakay at nakapagpalipad na 'ko ng helicopter before." Lalo akong humanga kay Ken. Woah.

"OMG. It's kinda excited naman!!!" Hirit ni Monique.

"Me too!"

I said, bago nakipaghigh five sa kaniya.

"Pero sigurado ka?"

Napatingin ako kay Rose, then kay Ken. Pinasadahan niya lang ng darili ang buhok niya bago sumandal.

"I hope."

"WHAT?!" Tanong namin.

"Mahal ko pa ang buhay ko!" Sabay yakap ni Aby sa sarili niya.

"Is that true?!" Tanong ni Monique.

"I can't believe it!" Singit ko naman. Naturn-off ako bigla sa kaniya.

"Pero sabi mo kaya mo, right?" Tanong naman ni Lily.

"Are you serious?!" Galit na bulyaw sa kaniya ni Kaizer.

"Oh my life." Sabay aktong nahimatay si Casper.

"Anak ng-- di nga?" Pati si John ay nagtataka rin. Gosh.

"Seryoso?" Tanong ni Nick.

"Nagbibiro ka ba?" Mahinang tanong ni Rose.

"Chill. Chill lang guys, 'wag kayong mag-alala, magdadasal naman tayo bago sumakay eh."

"Ken, ayoko pang sumunod sa Nanay ko ah."

Napatigil ako. He says.. what?

Tumingin ako kay Lily. She's smiling. Bakit?

"I'm sorry, alam ko masyadong masakit 'yung mga pinagsasabi ko. Pero, hayaan niyo akong humingi ng tawad, alam 'ko napatawad mo na ko Lily. Pero... Aist!"

Ginulo niya ang buhok niya bago sumandal. Tapos umupo uli ng maayos.

"Basta sorry sa lahat. Yung sa'yo Ken, sorry. Pati sa inyo Carla, Aby, Rose at Monique. Napagtaasan ko kayo ng boses. Nakipagtalo pa ko sa inyo John, Casper pati Kaizer. Pasensiya talaga. Tama kayo, kayo na ang second family ko. Gagawin ko ang sinabi mo Lily kakalimutan ko ang nakaraan para maging handa sa kinabukasan."

Ilang segundo rin kaming mga nagsititigan. Ang bilis magmove-on.

"Tsk. Matutulog na nga lang ako."

And from that, humiga kami at natulog with a smile written on our face.

Kahit sabihin pang ilang araw palang kaming magkakakilala, I feel it. I can feel that they are the one na hinahanap ko. Mga taong kakaibigan sakin, kahit nakatalikod ako.

From now on, I will be a better person, for my friends.

Monique P.O.V.

Ilang times na 'kong umikot-ikot sa tinutulugan ko, ba't ba hindi ako makatulog?! Why?! Maybe, baka namamahay ako.

"Urgh!"

Kinuha ko ang pillow saka nilubog dun ang face ko! Nakakainis nakakainis,

Teka. Bakit ako naiinis?

Ay basta nakakainis!!!

Tinanggal ko yung pillow sa face ko.

"Mabango?"

Nakita ko nalang ang nakatayong Superman sa harapan ko. Bakit, 'di siya makatulog?

"Mabango ang what?"

Wait? Inamoy niya ba ko? But, omg. Wait, naligo ako. And mabango ako even I'm not take ligo.

Nginuso niya ba ko? He pouted. Pero ano ba ang tinuturo niya, sa direksyon ko eh. Wait, is that me? Humihingi siya ng kiss?

"Unan."

Ohh. Pillow.

Pillow.

Pillow Monique, not you okay?!

"Ah, I don't get it."

I'm too slow na ba like a turtle. Not pa naman eh.

Nagkibit balikat nalang siya before I stand up trying to don't gising Carla.

"By the way, why are you gising pa? Diba you're the first who said na magsleep na?"

He pat my head, then go sa may binata. Kaya eto me, sumunod.

"Why? Do you have a problem?"

He looked at me. Before tingin sa labas. So me too, i'm so gaya-gaya my gosh.

Nakakatakot, 'yung mga cars parang nagkaroon ng earthquake sa super gulo. Yung mga store giba na.

I'm so lucky na nandito ako. Safe.

"Pasensiya na."

I looked at him.

"Sorry? Diba nagsorry ka na--"

"Sagutin mo nalang, pinapatawad mo na ba ako?"

I smiled at him before do tango.

"Salamat."

Wait.

Did.

Did.

Did he.

Lumingon ako sa kaniya na naka-close eyes na habang nakahiga.

DID HE KISSED ME?!

IN CHEEK???

Omg... I think magiging good ang wonderful night ko!

Pero, bakit ganon? May kiss talaga? Wala pa kaming one day na magkasama ey. Ang landi ah.

Turn off alert.