geboeid voor het leven

Hoofdstuk 2

Ik heb inmiddels afscheid genomen van mijn dansgroep en heb het goed

gemaakt met mijn moeder. Ik zit op de tribune en mijn moeder is aan het

trainen, het is zo saai. Aan de ene kant vind ik het wel fijn dat ik naar een

kostschool moet, want dan hoef ik niet meer zo vaak naar trainingen van

mijn moeder te kijken. En ik heb kans om nieuwe mensen te ontmoeten

en nieuwe vrienden te maken. Maar het is ook wel weer jammer, want ik

kan mijn moeder bijna niet meer zien als ik op school zit en zij op tour is.

Eigenlijk heb ik altijd wel een goede band gehad met mijn moeder, maar

ja, ik moest ook wel, want ik heb geen vader of broers en zussen. Toch

hebben mijn moeder en ik de laatste tijd vaak ruzie. Ik word ouder en dat

vindt mijn moeder maar lastig om te accepteren. Zo wou ik laatst een

avondje uit met de dansgroep, maar ik mocht niet gaan omdat ik mee

moest met de training. Waarom zou ik mee moeten als ik toch alleen

maar op de tribune zit. Ik snap dat ze mij wil beschermen, maar ik wil ook

leuke dingen doen. Misschien bestaat haar hele leven uit dansen, maar

dat van mij moet ook bestaan uit feesten en mensen ontmoeten.

Mijn moeder heeft volgens mij niet zoveel vrienden door het dansen. Ze

was vroeger altijd bezig met het verbeteren van haar dansen en daarom

had ze niet veel tijd voor vrienden. Ze heeft zelfs geen contact meer met

haar ouders omdat ze alleen maar bezig was met dansen en altijd boos

was op mijn opa en oma. Uiteindelijk kregen ze zo erg ruzie dat mijn

moeder niet meer met opa en oma wil praten. Ik weet eigenlijk helemaal

niet waar die ruzie over ging, ik was ook nog maar 4 jaar oud. Dat

betekent ook dat ik mijn opa en oma niet echt ken, want ik mag ze niet

opzoeken van mijn moeder. Ze zegt dat zij het slechtst in mij naar boven

zullen halen. Maar dat geloof ik niet, ze zijn vast wel aardig en ik ga ze

zeker een keer opzoeken. Ook al mag dat niet, ik heb het recht om te

weten wie mijn opa en oma zijn en ze te leren kennen. Nou, dat vind ik

dan.

Ik kijk naar mijn moeder die bezig is met haar laatste dans, eindelijk. Ze

heeft beloofd om hierna pizza te halen en samen naar de bios te gaan. Als

afscheid want ik ga morgen naar de kostschool. Ik heb mijn spullen al

gepakt en foto's opgehaald om boven mijn bed te hangen.

Nadat we terugkomen van de film, loop ik naar mijn kamer. Ik ga op mijn

bed zitten en kijk rond. Het is zo gek dat ik deze kamer een heel jaar niet

ga zien, hoewel ik in de vakantie natuurlijk wel naar huis ga. Morgen ben

ik hier gewoon weg. Weg uit dit huis, weg van mijn moeder en weg van

mijn vrienden. Ik ga het zo erg missen, wat als het niet lukt om vrienden

te maken...