geboeid voor het leven

Hoofdstuk 35

Het is een week later en vanaf morgen geef ik leiding aan alle meiden. Ik

zit in het kantoor van meneer Dubois samen met Thomas. Hij is bezig met

een planning voor de jongens en ik maak een schema voor deze maand

voor de meiden. Ik heb bedacht om iedereen in groepjes te delen en de

groepjes veranderen elke maand, zodat je met iedereen kan werken. Elke

dag verschuif je met je groepje op de lijst met taken en hierbij telt het

weekend niet mee, want dan moet je op je kind passen. Ik ben nu bijna

klaar met de groepjes en daarna moet ik iedereen nog indelen. Ik heb

deze week best veel meiden gehad die graag bij elkaar willen, omdat ze

goed kunnen samenwerken. Ook willen mensen een bepaalde taak doen

omdat dat het leukste is. Maar ik heb besloten om daar niet naar te

luisteren, anders zit ik hier morgenochtend nog.

Vandaag is het zondag en eigenlijk zou ik met Roos vandaag spelletjes

doen, maar ik heb gezegd dat ik met school bezig moet. Ze was echt heel

teleurgesteld, ze had mij namelijk heel erg gemist in de vakantie. Echt

super lief! Maar ja, als ik dit niet doe heb ik een probleem en daar heb ik

geen zin in. Ook al zou ik liever spelletjes doen met Roos. Ik kijk naar

Thomas die heel geconcentreerd aan het werk is. Ik probeer te kijken wat

hij aan het opschrijven is, maar kan het niet zien. Als ik het wel kon lezen

kwam ik er misschien wel achter waar alle jongens vorige week zijn

geweest. Maar helaas, dat wordt hem niet.

Als ik net klaar ben met het schema komt meneer Dubois binnen. Hij kijkt

het schema na en zegt dat het goed is. Voordat Thomas mij terugbrengt

vraagt meneer Dubois of ik nog heel even wil gaan zitten. Ik ga zitten

tegenover meneer Dubois. 'De oudste kinderen van de onderbouw

beginnen iets te vermoeden tussen de jongens en de meiden. Ik wil dat jij

en nog een aantal meiden voortaan bij de jongens gaan zitten. Zo lijken

jullie allemaal bevriend en lijkt er geen scheiding tussen jullie.' Ik knik en

Thomas brengt mij naar Roos. Als het avond is, loop ik iets eerder naar de

eetzaal samen met Roos. De meeste jongens zitten al aan een tafel en

nadat ik Roos naar haar tafel heb gebracht, ga ik bij de jongens zitten. Ze

kijken allemaal verbaasd, maar beginnen wel een gesprek met mij. Als ik

Bella binnen zie komen sein ik dat ze hier moet komen zitten. Ze kijkt me

verbaast aan en gaat naast mij zitten. 'Waarom zitten wij hier?' Ik vertel

haar dat de oudsten van de onderbouw dingen beginnen te vermoeden

en dat wij daarom hier moeten zitten. Bella kijkt mij verbaasd aan en

begint dan een gesprek met Brian. Als Madeleine en Emma ook bij ons

zitten, kijk ik om of meer meiden bij de jongens zijn gaan zitten. Maar dat

is niet zo. Het valt me nu pas op dat we allemaal zo erg gescheiden zitten.

De jongsten zitten allemaal bij elkaar, de oudsten van de onderbouw ook

en de jongens en meiden van de bovenbouw zitten ook gescheiden. Nou

tot vandaag dan, want nu zitten wij bij de jongens. Ik snap eigenlijk niet

dat ik naar meneer Dubois heb geluisterd, het is juist goed dat mensen

wat gaan vermoeden. Misschien hebben ze het er dan wel een keer over

met hun ouders en worden er mensen bijgehaald. Hoewel het ouders

denk ik niet boeit wie met wie omgaan, maar oké. Na het eten breng ik

Roos naar bed. Nadat ik het licht heb uitgedaan loop ik naar de hal en

pakt Thomas mij vast. Hij fluistert dat alle jongens hem haten door de

taken die hij verdeelt heeft. Ik fluister dat hij zich er niks van aan moet

trekken, maar eigenlijk word ik er best bang van. Straks gaan alle meiden

mij ook haten, dan kan ik echt met niemand meer praten. Ik moet

gewoon hopen dat het goed komt.

De volgende dag ben ik heel zenuwachtig, vooral als ik tegenover alle

meiden sta. Naast mij staat Thomas en iedereen tegenover ons wordt

vastgehouden door een jongen. Ze kijken allemaal geïrriteerd mijn kant

op en als ik de eerste groepjes met de taak opnoem wordt het alleen

maar erger. Ik word er een beetje bang van, als ze niet vast werden

gehouden hadden ze mij denk ik allang aangevallen. Als ik klaar ben met

het opnoemen en iedereen weg is, word ik naar het kantoor van meneer

Dubois gebracht. Ik heb geen idee wat ik voor de rest vandaag moet doen,

want het schema heb ik al voor de hele maand af. Thomas maakt mij vast

aan de stoel en loopt weg, waardoor ik alleen in het kantoor ben. Ik kijk

om mij heen en zie dat de ramen open staan. Ik moet nu eigenlijk mijn

kans grijpen, maar ik zit vastgebonden aan een stoel en ik heb geen idee

hoe ik me los moet maken. Ik zoek naar iets scherps om het slotje open te

maken, maar ik zie niks liggen waarmee dat zou kunnen. En al zou ik het

vinden, hoe zou ik het dan moeten pakken want ja mijn handen zitten

vastgeboeid.

Na ongeveer een half uur komen Thomas, Brian en meneer Dubois binnen

en Thomas kijkt heel bang. Ik kijk hem vragend aan en Thomas wordt

naast mij neergezet door Brian. Zijn handen worden ook vastgemaakt en

nu ben ik al helemaal in de war. Meneer Dubois gaat tegenover ons zitten

en hij laat denk ik mijn grootste nachtmerrie uitkomen. Hij weet het!!! Ik

heb geen flauw idee wat er nu gaat gebeuren en ik weet ook niet of ik het

wil weten. Het enige wat ik wil weten is hoe hij erachter is gekomen, maar

dat zegt hij niet. Meneer Dubois seint naar Brian en hij maakt Thomas en

mij los. Hij loopt naar een deur die achter het gordijn zit en die mij nog

nooit is opgevallen. Brian maakt de deur open en duwt ons naar binnen.

We gaan met een smalle trap naar beneden en komen bij een deur. Brian

maakt de deur open en daar is de kamer. De kamer waar ik in opgesloten

zat samen met Thomas en een relatie kreeg met Thomas. Brian duwt ons

naar binnen en doet de deur op slot. Ik loop naar het midden van de

kamer en doe het lampje aan. Thomas kijkt nog steeds bang, maar ik weet

niet zo goed waarom. Ik heb geen flauw idee wat er nu gaat gebeuren. Ik

loop naar Thomas en hij slaat zijn armen om mij heen. Ik vraag wat er gaat

gebeuren, maar hij weet het ook niet.