geboeid voor het leven

Hoofdstuk 34

Morgen komen alle kinderen uit de onderbouw weer terug en we denken

dat vandaag de jongens weer terugkomen. Dan kan ik Thomas eindelijk

weer zien, ik heb hem echt gemist. Hoewel ik eigenlijk alle jongens wel

heb gemist, want de brede mannen waren eng. We moesten de hele

week allemaal testen maken en dingen doen in teams, maar waarvoor

precies is nog steeds onduidelijk. We zitten allemaal aan de grote lange

tafel in de eetzaal en zijn aan het ontbijten, als de jongens binnen komen.

Ze zien er allemaal vermoeid uit, precies hetzelfde als hoe Thomas

eruitzag toen hij weer terug was. Hoewel hij er nu beter uitziet dan de

anderen. Na het ontbijt nemen de jongens ons allemaal mee naar de

slaapzaal en worden we aan het bed vastgemaakt.

Als we er al even liggen komt Thomas opeens boven mijn hoofd

tevoorschijn. Hij maakt de handboeien los en zegt dat ik mee moet lopen.

Ik kijk hem angstig aan, want alleen ik moet meelopen. Als Thomas mij

vastpakt merk ik dat hij trilt. Ik draai mijn hoofd naar hem toe en zie de

angst in de ogen. Hij weet het... Meneer Dubois weet van onze relatie, het

moet wel. Thomas neemt mij mee naar boven en we lopen richting het

kantoor van meneer Dubois. Als we bij het kantoor aankomen, lopen we

naar binnen. In het kantoor staan Levi, Sam en Brian en meneer Dubois zit

aan zijn bureau. Hij zegt dat ik op de stoel moet zitten. Als ik zit begint hij

meteen te praten. 'Je hebt de testen goed gemaakt, dat zag ik al

aankomen. Daarom ga jij schoonmaakschema's maken voor alle meiden.

Je schrijft op wie wat gaat doen en als ze het hebben gedaan, beoordeel

jij het. Je hebt hier geen keus in, zie het als voorrecht. Je begint over een

week. Thomas, breng haar maar weer terug.' Ik knik verbaasd en daarna

brengt Thomas mij weer naar de slaapzaal. Ik ben echt in de war want dit

had ik echt niet verwacht. Ik moet schoonmaakschema's maken en

regelen dat iedereen doet wat ze moet doen. Ik weet niet goed wat ik

daarvan vind, ik ben bang dat iedereen mij dan gaat haten. Of dat ze gaan

zeggen dat zij een bepaald iets willen schoonmaken. Maar ja, ik heb er

niks over te zeggen dus ik moet wel. Ik ben in ieder geval blij dat hij nog

niet van onze relatie weet.

In de avond worden we van het bed gehaald om avond te eten. In de

eetzaal staat de lange tafel er nog en iedereen wordt geplaatst aan de

tafel. Thomas loopt met mij naar het hoofd van de tafel en zet mij daar

neer, hij gaat naast mij zitten en knijpt zachtjes in mijn hand. Hij fluistert

dat er nu dingen vertelt gaan worden over ons. Ik kijk hem geschrokken

aan maar hij fluistert dat het over de schema's gaat. Ik ben een beetje

opgelucht, maar ben ook bang voor de reactie. Iedereen kijkt mij nu al aan

alsof ik een leidinggevende ben ofzo. Als de directeur aan het andere

hoofd van de tafel zit, begint hij te praten. 'Vanaf volgende week gaan er

wat dingen veranderen. Thomas wordt de leiding van de jongens, dus

jullie zijn verplicht om naar hem te luisteren en zijn ordes op te volgen.

Dan voor de meiden, jullie moeten luisteren naar Claire. Zij bepaalt wie

wat gaat schoonmaken en gaat jullie daarop controleren.' Iedereen kijkt

onze kant op als het wordt verteld en ik zie vanuit mijn ooghoeken dat

Bella boos kijkt. Ze had natuurlijk verwacht dat ik het had verteld en al

heel lang weet. Maar ja ik weet het sinds vanmiddag en ik heb nog geen

mogelijkheid gehad om met haar te praten. Langzaam begint iedereen te

eten, dus ik pak ook maar wat. Iedereen begint te kletsen met elkaar, dus

ik heb de kans om eindelijk weer met Thomas te praten. Onder de tafel

heb ik zijn hand vast en we hebben het even over de hele situatie. Ook

vraag ik nog een keer waar alle jongens nou de hele week waren, maar

dat kan hij echt niet zeggen. Ik weet eigenlijk al te veel over deze hele

situatie. Na het eten brengt Thomas mij naar de badkamer. Als ik

gedoucht heb loop ik naar de wasbak waar Bella al staat. Ze kijkt me boos

aan en vraagt hoelang ik het al weet. Ik vertel dat ik het pas sinds

vanmiddag weet en het daarom nog niet kon vertellen. Ze knikt aarzelend

en loopt dan de badkamer uit. Ze twijfelt, ik zag het aan alles. Maar ja ik

heb de waarheid vertelt, ze moet mij gewoon geloven. Ik loop de

badkamer uit en geef een seintje aan Thomas dat Bella niet weet of ze het

moet geloven. Hij knikt voorzichtig en loopt mijn kant op. Hij leidt mij naar

mijn bed, maakt me vast en geeft vlug een kus op mijn mond.