geboeid voor het leven

Hoofdstuk 29

Het is weer avond en Thomas en ik hebben de hele dag gepraat. We

hebben het over vorig jaar gehad en hoe leuk dat wel niet was. En we

hebben het ook over onze levens voor de kostschool gehad. Hij wist al dat

Madeleine Joubert mijn moeder was, van die keer dat mijn moeder een

ongeluk had gehad, dus ik kon gewoon over mijn jeugd vertellen. Thomas

vertelde dat hij voor de kostschool op een school zat die in het teken

stond van sport en dat hij naar een kostschool moest omdat zijn moeder

het heel druk had met werk. Zijn vader is overleden toen hij 1 was en hij

heeft geen broertjes of zusjes. We verzinnen ook nog plannen om te

ontsnappen, maar bij alles wat we verzinnen is er wel een reden waarom

het niet zou kunnen.

We liggen weer met onze ruggen tegen elkaar in bed en ik staar naar de

muur. Het is hier erg koud en de deken geeft ook niet genoeg warmte,

dus slapen wil niet lukken. Ik voel dat Thomas zich omdraait naar mij toe.

Hij legt zijn arm over mij heen en laat zijn hand rusten op mijn buik. Mijn

hart klopt in mijn keel en als reflectie pak ik zijn hand en wil ik hem weer

wegduwen, maar het voelt eigenlijk best fijn. In plaats van wegduwen,

trek ik zijn arm iets verder waardoor hij dichterbij komt liggen. Ik voel zijn

adem in mijn nek, het voelt vertrouwt en warm aan. Ik word langzaam

wat warmer en daardoor ook slaperig. Ik sluit mijn ogen, ik wist niet dat

dit zo vertrouwd en veilig kon voelen.

Als ik wakker word liggen we nog steeds in dezelfde positie. Ik maak me

voorzichtig los uit zijn arm en draai mij om waardoor onze neuzen elkaar

bijna raken. Ik geef een kus op zijn voorhoofd en heb al meteen spijt dat ik

het gedaan heb. We hebben geen eens een relatie en waarschijnlijk had

hij het gewoon koud en ging hij daarom zo liggen. Maar hij sliep dus

waarschijnlijk merkte hij het geen eens. Ik zie dat Thomas zijn ogen

langzaam opengaan. Hij kijkt me glimlachend aan en geeft mij een kus op

mijn wang. Waarschijnlijk heeft hij mijn kus dus wel gevoeld, maar hij

vond het waarschijnlijk wel goed. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst en we

blijven nog even liggen. Totdat de deur opeens opengaat, het is Brian.

Thomas schiet overeind en ik zie de paniek in zijn ogen. Brian staart ons

aan en wil weer weggaan, maar Thomas houdt hem tegen. 'Brian, zeg het

alsjeblieft niet tegen Dubois. Anders komen wij in de problemen en dat

wil ik niet. Straks doet hij iets met ons en dan zien wij elkaar nooit meer.'

Brian knik kort dat hij het niet doorverteld en loopt dan weg. Thomas kijkt

me opgelucht aan en komt naast mij zitten. 'Dus wat nu?' Ik kijk hem in de

war aan, ik weet precies wat hij bedoelt maar ik weet gewoon niet wat ik

wil. Hij is zo leuk en ik wil wel een relatie met hem, alleen hij is

waarschijnlijk weer emotieloos als we hier uitkomen. En dat wil ik niet

want dan is hij niet leuk. Dan heb ik zelfs een hekel aan hem. Maar als we

een relatie hebben is hij misschien wel wat liever, maar we moeten het

dan wel geheim houden. Thomas ziet dat ik in gedachten verzonken ben

en begint mij te zoenen. Ik stem in, ik denk wel dat ik weet wat hij wilt.

Toch vind ik het lastig.

Het avondeten is op en ik heb eindelijk een besluit genomen. Ik wil wel

een relatie. We kunnen het in ieder geval proberen en als het niet gaat,

dan zien we het dan wel. Ik vertel het aan Thomas en hij kijkt mij blij aan.

Hij geeft een kus op mijn mond en daarna hebben we het er nog even

over, hoe we dit gaan doen. We besluiten dat niemand het mag weten

alleen Bella en Brian, omdat Brian het eigenlijk al weet. En ik mag het aan

Bella vertellen zodat ik dan ook iemand heb om erover te praten.

We maken nog wat afspraken en gaan dan in bed liggen. We liggen met

de hoofden naar elkaar toe en ik kijk in zijn mooie groene ogen. Voordat

ik het echt besef zijn we weer aan het zoenen. Wat zal mijn moeder wel

niet zeggen als ze hierachter komt. Maar ze krijgt het toch nooit te weten

want ik blijf hier toch voor altijd. Dan is er toch iets positiefs. Nou eigenlijk

twee want ik had Thomas nooit ontmoet als ik hier niet naar school was

gegaan. Ik had hem dan nooit gesproken, want hij heeft mij natuurlijk wel

is omvergelopen. Maar oké, terug naar nu. Ik heb mijn hoofd op zijn borst

gelegd en hou zijn hand vast. Ik ben supermoe en val snel in slaap.