geboeid voor het leven

Hoofdstuk 4

Ik zit alleen aan een tafel te ontbijten, als Bella opeens naast me komt

zitten. 'Hoi, ik zag je zitten dus ik dacht ik kom bij jou zitten. Mijn andere

vriendinnen komen hier zo ook zitten, ik hoop dat jij ze ook aardig vindt

en dat ze jou aardig vinden, want dan kunnen we samen een nog leuker

vriendinnen groepje worden!' Wacht... ze zei andere vriendinnen, dus wij

zijn vriendinnen! En ze wil mij in haar vriendengroep, yess!!! Oké, volgens

mij zijn dat ze, ik word zenuwachtig want straks vinden ze me helemaal

niet aardig en dan kiest Bella waarschijnlijk voor hen en dan heb ik geen

vrienden. Ik probeer niet in paniek te raken en gewoon rustig door te

eten, maar volgens mij ziet dat er een beetje raar uit.

Er komen 3 andere meiden aanlopen en ze stellen zich voor als Annabelle,

Lieselot en Emma. Annabelle heeft steil blond haar, Lieselot heeft bruine

krullen en Emma heeft zwarte krullen. Emma gaat naast me zitten en

lacht naar mij. 'Hoi, superleuk dat je hier nu ook op school zit. Bella zei dat

zij jouw CJ mag noemen, is het goed dat ik dat ook doe? Dat is echt een

leuke naam. Je mag mij trouwens ook wel Em noemen als je wilt, dat

zeggen al mijn vriendinnen. Je mag Annabelle ook wel Anna noemen en

Lieselot Lot, dat doen wij allemaal. Er komt zo ook nog een ander meisje,

zij heet Madeleine, maar we noemen haar Mad. Ik heb gezien dat wij alle

lessen bij elkaar in de klas zitten dus als je wilt, wil ik je wel begeleiden.'

Ze blijft maar door praten en net voor ik iets terug wil zeggen komt er een

ander meisje aanlopen. 'Hoi, ik ben Madeleine. Net als die danseres

Madeleine, ik wil net zo goed worden als haar. Ze is echt mijn idool, ik heb

haar een keer ontmoet en dat was zo leuk. Sorry dat ik zo doorratel, ik

ben gewoon zo'n grote fan van haar, ik wil al haar danspasjes kunnen.' Ik

schrik als ze dit allemaal zegt, als ze zo'n grote fan van mijn moeder is

herkend ze mij misschien ook wel. Maar goed dat ik geen foto van mijn

moeder heb opgehangen. Ik probeer er niet aan te denken en te luisteren

naar het verhaal van Emma.

Het ontbijt is op en ik loop samen met Emma naar onze eerste les. 'We

hebben vandaag paaldansen, ballet, hiphop en Engels. Paaldansen is nu

nog wat makkelijker omdat het dit jaar voor het eerst is. Ballet is super

moeilijk, ik snap er helemaal niks van en bij hiphop doen we nu ook een

wat moeilijkere dans. Ik hoop dat ik je nu niet zenuwachtig maak, maar

we doen ook een danspasje van die beroemde danseres Madeleine bij

ballet en die zijn altijd super moeilijk.' Waarom heeft iedereen het hier

over mijn moeder, ik word echt gek. Ze komen er waarschijnlijk supersnel

achter wie ik ben en dan kan ik hier net zo goed meteen weg gaan.

We stappen het ballet lokaal in, we hebben net paaldansen gehad. Ik

vond het best makkelijk omdat ik samen met mijn moeder paaldans

lessen heb gevolgd. Maar nu hebben we ballet en ik ben heel

zenuwachtig, als ze zien dat ik het pasje van mijn moeder meteen kan,

kijken ze misschien wel heel raar op. Bella, Emma, Mad en ik zitten op de

bank te wachten tot de docent er is. Madeleine houdt maar niet op over

het danspasje van mijn moeder, waardoor ik steeds zenuwachtiger word.

Als de docent er is moeten we eerst stretchen en dan gaan we aan de

dans beginnen, het danspasje van mijn moeder zit bijna helemaal aan het

begin en ik ben de enige die het meteen kan. Madeleine kijkt me

verwonderd aan en loopt in de pauze meteen naar me toe. 'Hoe kan je

dat nu al, leer het me alsjeblieft na school. Ben jij ook een grote fan van

Madeleine?' Als ze dat vraagt weet ik niet wat ik terug moet zeggen, maar

gelukkig begint Bella tegen me te praten waardoor ik geen antwoord hoef

te geven. Ik ben er goed van af gekomen maar ik moet echt iets verzinnen

op zulke vragen. Waarschijnlijk komen ze er toch wel achter dus als ze het

vragen zeg ik dat ze mijn moeder is, maar als ze er niet naar vragen dan

zeg ik niks.

Het is inmiddels al na school, ik ben samen met Madeleine in de

balletzaal. Ik probeer haar het danspasje te leren wat nog best lastig is,

totdat ze plotseling stil staat. 'Ik ken jou echt ergens van, maar ik weet

echt niet waarvan. Ik denk er al de hele dag over na, maar ik kom er maar

niet op. Weet jij het misschien?' Ja duh! Natuurlijk weet ik waar ze mij van

kent, maar dat ga ik echt niet zeggen. Ik zeg dat ik het niet weet en we

gaan weer verder met oefenen.

Ik moet echt stoppen met paniek zaaien in mijn hoofd over mijn moeder.

En zo bekend ben ik nou ook weer niet, als je mij ergens van kent is het

omdat je een enorm grote fan bent van mijn moeder, of je hebt de

notenkraker gezien. Maar ja Madeleine is een hele grote fan, dus zij kan

mij wel kennen. Ik moet het gewoon geheim houden en dan komt het

allemaal goed. Tenminste dat hoop ik dan...