geboeid voor het leven

Hoofdstuk 19

We liggen al een tijdje in de hal vastgebonden, in stilte. Niemand durft

iets te zeggen omdat we bang zijn dat er dan iets gaat gebeuren. Opeens

hoor ik een deur opengaan, ik probeer op te kijken maar ik kan niet zien

wie er binnenkomt. Ik hoor 1 paar voetstappen naar het midden van de

zaal lopen. 'Jullie moeten onthouden dat alles wat in deze school gebeurt

in de school blijft, als jullie het ooit aan ouders of andere mensen

vertellen hebben jullie een probleem. Maar het vertellen gaat lastig

worden, want deze school kent geen vakantie. Ook mogen jullie dit niet

aan onderbouw leerlingen vertellen! Jullie krijgen zo te horen welk kind

jullie moeten begeleiden, jullie moeten zorgen dat ze op tijd op school zijn

en op tijd naar bed gaan. Jullie worden de ouders van de kinderen hier op

school. Dit betekent dat jullie niet naar school gaan, want daar hebben

jullie toch niks aan. Jullie moeten alles schoonmaken, in het geheim want

de anderen mogen niks merken. Als jullie niet doen wat jullie gezegd

wordt zijn er consequenties, daar komen jullie vanzelf achter. Dus voor de

mensen die het nog steeds niet begrijpen, jullie gaan schoonmaken en

gaan niet meer naar school.' Geen school! GEEN SCHOOL! Ik dacht dat dit

een school was waar je dingen kunt leren en nu moeten we opeens

schoonmaken. En geen vakantie! Dat betekent dat ik het hele jaar mijn

moeder niet meer zie. Wacht niet alleen dit jaar. Als er geen vakantie is

zie ik mijn moeder niet meer totdat ik afgestudeerd ben, maar ik heb geen

school meer dus ik zal nooit afstuderen, oftewel ik blijf hier voor altijd.

Ik weet niet wat hij allemaal van plan is, maar ik weet wel dat ik dit niet

wil. Emma en ik kijken elkaar geschrokken en verward aan, dit kan toch

niet. Het kan aan mij liggen, maar volgens mij is het illegaal wat hier

gaande is.

De deur gaat weer open en ik hoor super veel voetstappen, waarschijnlijk

de jongens. Ik zie het hoofd van Thomas boven mijn hoofd verschijnen. Hij

kijkt nog steeds emotieloos, ik word losgemaakt. Ik weet niet of ik moet

gaan zitten, maar waarschijnlijk word ik wel weer teruggeduwd als dat

niet de bedoeling is. Dus ik ga rechtop zitten en Thomas gaat recht

tegenover mij staan. 'Jij wordt de ouder van Rosanne, ze is 4 jaar en dit is

haar eerste jaar hier. Ze is net naar haar kamer gebracht en je moet

helpen met uitpakken. Om 5 uur is het eten klaar dan moeten jullie in de

eetzaal zijn, help haar met eten opscheppen en breng haar naar de goede

tafel. Dan kun je zelf gaan eten, daarna breng je haar naar boven want

dan moet ze naar bed.' Ik herken de stem van Thomas niet als hij dit zegt,

normaal is hij altijd zo vrolijk en nu opeens zo serieus. Ik word weer