geboeid voor het leven

Hoofdstuk 20

Ik ben erachter gekomen dat dit geen droom is, helaas. Geen tv die ik

hoor en ook niet de stem van mijn moeder. Ik heb vannacht zo slecht

geslapen omdat ik vastgebonden ben. Ik lig op mijn rug en ik kan niet

draaien, terwijl ik altijd op mijn zij slaap. Ondertussen lig ik hier denk ik al

wel 5 uur lang te wachten, in de hoop dat er iets gebeurt. Ik kijk naar

Emma die gewoon rustig ligt te slapen, hoe ze dat doet weet ik niet, maar

ze kan het. Aan de andere kant is een muur, dus ik zit alle gaatjes in de

muur te tellen.

152 gaatjes later hoor ik eindelijk voetstappen. Ik weet niet of ik daar blij

mee moet zijn, maar het geeft wel hoop dat ik eindelijk van dit bed af kan.

Thomas verschijnt weer en maakt mij los. Hij zegt dat ik me klaar moet

maken en daarna Roos klaar moet maken voor haar eerste schooldag.

Ook zegt hij dat ik daarna hoor wat ik moet doen. Ik kies kleren uit en

Thomas begeleidt mij naar de badkamer, als ik de deur opendoe hoor ik

allemaal mensen door elkaar praten. Het lijkt wel een kippenhok en

iedereen heeft het over hetzelfde. Over dat ze slecht geslapen hebben,

daar kan ik goed over meepraten.

Nadat ik mezelf heb klaargemaakt, leidt Thomas mij naar Roos. Ze zitten

alle drie alweer te spelen met het poppenhuis, omdat ze vroeg wakker

waren geworden. Ik help Roos met aankleden en zing het liedje wat ze

aan mij geleerd heeft. Daarna lopen we samen naar beneden en help ik

haar met eten uitkiezen.

Na het ontbijt loop ik met Roos naar haar lokaal en daar staat een oude

docent van mij. Ze kijkt me bezorgd aan en begroet Roos. Ik geef Roos een

knuffel en ze gaat op een stoeltje zitten. Ik kijk de docent aan en ze loopt

naar me toe: 'Wat zie jij eruit, het lijkt wel alsof je dagen niet hebt

geslapen. Gaat het wel goed?' Ik knik verbaasd, weet die vrouw helemaal

niet wat er aan de hand is? Maar zonder daar nog verder over na te

denken loop ik het lokaal weer uit. Zodra ik in de hal ben zie ik allemaal

jongens lopen die iemand vasthebben. Ik loop nog een stukje verder en

meteen is Thomas er weer. Hij brengt mij naar de eetzaal waar

ondertussen al heel veel mensen staan, in een rij. De directeur komt

tevoorschijn en zegt wat iedereen moet doen. Wat best lang duurt want

we zijn in totaal met ongeveer 50 meiden. Ik moet de 3 e verdieping

schoonmaken samen met Bella, wat ik wel leuk vind. Niet het

schoonmaken, maar het feit dat het met Bella mag. Daarna worden we in

een rij gezet en krijgen we schoonmaakspullen in onze handen gedrukt.

Thomas en Brian brengen ons naar de 3 e verdieping en we beginnen met

schoonmaken. Vegen, dweilen en afstoffen, en dat in elke kamer. Ik hoop

niet dat we elke dag schoon hoeven te maken, want daar zit ik niet op te

wachten. En waarschijnlijk is alles vandaag al schoongemaakt, dus dan

valt er niks meer schoon te maken. Maar waarschijnlijk heeft die man

daar wel wat op bedacht.

Na de hele middag schoongemaakt te hebben, ben ik samen met Roos in

haar kamer. Zij heeft wel school en ze heeft een dansje geleerd die ze mij

laat zien. Ik kijk verwonderd toe, ze kan het echt al heel goed. Nadat ze

alle dansen heeft laten zien, help ik haar met huiswerk en met het kiezen

van het avondeten. Na het eten help ik haar naar bed. Ik ben eigenlijk

best blij dat ik Roos mag begeleiden. Ze leidt me af van alle dingen die er

gebeuren. Maar ja, ik kan niet bij haar blijven, ik moet terug. Naar

Thomas, de jongen die ik leuk vond en op dit moment haat. Ik loop naar

de trap en Thomas begeleidt mij naar de slaapzaal en bindt me weer vast,

nadat ik me heb klaargemaakt voor bed.

Ik staar naar het plafond, het is waarschijnlijk een uur of 9 en dan kan ik

echt nog niet slapen. Ik verveel me nu al en ben er ook wel weer klaar

mee. Als dit zo doorgaat word ik gek. Ik hoor te dansen en gezellig te doen

met mijn vriendinnen. Maar in plaats daarvan lig ik hier vastgeketend aan

een bed en moet ik de hele dag schoonmaken en moeder spelen. Terwijl

ik nog maar 17 jaar ben en op 17-jarige leeftijd wil ik nog geen moeder

zijn. En ik wil dan ook niet hier liggen, ik vind het zo raar. Ik hoor wel eens

verhalen dat mensen gevangen worden gehouden, maar ik wist niet dat

het zo zou zijn. Het voelt gek en ik voel mij bedrogen. Dat komt door de

jongens, ik dacht dat wij vrienden waren en nu doen ze dit. Hoewel ze er

waarschijnlijk zelf ook niks aan kunnen doen. Ik ga ervan uit dat de

jongens ook gedwongen worden, maar toch geef ik ze automatisch de

schuld. Ik wou dat het anders was en dat ik in ieder geval iemand anders

kon haten in plaats van de jongens, maar dat is niet zo.