geboeid voor het leven

Hoofdstuk 9

Ik loop de deur uit en loop meteen naar de kamer van Victoria. Ik klop op

de deur en Anastasia doet open. 'Wat moet je hier Joubert, je weet dat

we niet meer bij elkaar slapen. Victoria is in de woonkamer als je haar

zoekt.' En ze smijt de deur weer dicht. Ik loop naar de woonkamer, waar

Victoria op de bank zit te lezen.

Ik loop naar haar toe en ga voor haar staan. 'Victoria, waarom doe je me

dit aan, ik heb je toch niks aangedaan. Hoe ben je erachter gekomen?' Ik

probeer niet te gaan huilen waardoor mijn stem anders klinkt en Victoria

kijkt me lachend aan. 'Liefje, dat is toch logisch. Je draagt wel heel

toevallig dezelfde ketting als Claire Joubert en... oh ja, zo heet je toevallig

ook. Het was makkelijk, ik snap niet dat je vriendinnen het niet door

hadden. Maar wees maar niet bang ik heb het alleen tegen hen gezegd. Ik

dacht dat je dat wel fijn zou vinden, zodat je het zelf niet meer hoeft te

doen. Dus in plaats van mij af te gaan zeiken, kan je mij ook wel bedanken

en iets voor mij doen. Tenminste als je wilt dat niemand anders het weet.'

Ik kijk haar met open mond aan. Eerst heeft ze mijn geheim verteld aan al

mijn vriendinnen, terwijl ik het vanavond zelf wilde vertellen en nu wil ze

ook nog dat ik iets voor haar doe. Maar ik weet dat ik het wel moet doen

als ik op deze school wil blijven. Ik vraag haar wat ik moet doen en ze kijkt

me met een gemeen lachje aan. 'Ik wil dat jij mij alle danspasjes van je

moeder leert, zodat ik een tien krijg voor ballet en jij moet vallen. Zo ben

ik weer de beste in ballet en vind iedereen mij geweldig. Ook al vinden ze

dat nu al! Als je niet wilt dat iedereen het te weten komt, kom je morgen

na school naar het balletlokaal en leer jij mij alle danspasjes. Maar je mag

het niemand vertellen. Dus ik zie je morgen wel, doei liefje!' Victoria klopt

met haar platte hand op mijn wang en loopt de woonkamer uit voordat ik

iets kan zeggen.

Nu moet ik alweer liegen tegen mijn vriendinnen, maar ik wil niet van

school gestuurd worden. Ik besluit dat ik het haar maar gewoon ga leren,

zodat ik daarna hopelijk van haar af ben. En daarna ga ik niet meer tegen

ze liegen, dat hoor je niet te doen als vriendinnen. Ook al heb ik het wel

gedaan, ik wil daar nu mee stoppen. Nou ja, nadat ik Victoria heb

geholpen.

Als ik in mijn slaapkamer aankom, zitten ze alle vijf op het bed van Bella

en ze kijken me aan. Ze lopen allemaal naar me toe en geven me een

knuffel. Ik knuffel hun terug en we zeggen tegelijk dat het ons spijt.

Ik ben blij dat ze me knuffelen maar ik voel me ook schuldig. Nu heb ik

mijn geheim verteld en gaan ze er van uit dat ik geen geheimen meer heb

en dan heb ik dat toch wel. Ik merk dat ik door al dit gedoe moe ben

geworden en zeg dat ik eigenlijk wil slapen. Lieselot en Annabelle gaan

naar hun eigen kamer en Emma en Madeleine gaan nog even in de

woonkamer tv kijken. Voordat ik in bed ga liggen loop ik naar het bed van

Bella en wacht tot ze er is. Als Bella mij ziet zitten kijkt ze verbaasd, maar

ze gaat toch naast me zitten. Ik vertel dat ik haar niet kan helpen morgen

met uitzoeken wat die gymzaal daar doet. En verzin het smoesje dat ik

nog wat voor school moet doen en dat we het morgenavond wel kunnen

doen. Op zich klopt het wel van school, want het is voor een ballet toets.

Dan is het niet echt liegen, toch? Ze kijkt me teleurgesteld aan maar zegt

dat ze het goed vindt. Ik geef haar nog een knuffel en zeg sorry. Daarna ga

ik in mijn eigen bed liggen en doe mijn nachtlampje uit. Ik open mijn

telefoon en kijk of mijn moeder al een appje heeft gestuurd, want sinds ik

hier ben heb ik haar niet meer gesproken. Ze heeft het natuurlijk ook heel

druk en ik wil haar ook niet storen maar ik besluit haar toch iets te sturen.

'Hoi mam, hoe gaat je tour? Het gaat hier goed, maar ik heb wel verteld

dat jij mijn moeder bent. Ik hoop dat je dat niet erg vindt. Ze hebben

beloofd dat ze het niet door zullen vertellen en daar vertrouw ik hen in.

Heel veel succes en alvast slaaplekker x mij'

Ik doe mijn telefoon uit en leg het op mijn nachtkastje. Waarschijnlijk

opent ze het appje pas over een paar dagen. Maar dat is niet erg. Ik vertel

maar niet over Victoria, want anders gaat mijn moeder zich ook nog te

veel zorgen maken en dat wil ik liever voorkomen. Ze heeft al genoeg aan

haar hoofd en ik denk dat ze dan geen zin heeft in drama van haar

dochter.