geboeid voor het leven

Hoofdstuk 23

Het is drie dagen later en ik voel me weer goed. Ik heb geen koorts meer

en heb genoeg geslapen. Ik kan vandaag weer naar Roos, wat ik echt leuk

vind. Ik heb haar echt gemist en ben eigenlijk ook wel benieuwd wie op

haar gepast heeft de afgelopen dagen. Ik loop samen met Thomas naar

boven en ga daarna alleen verder naar de slaapkamer. Als Roos me ziet

komt ze op mij afgerend en springt ze in mijn armen. 'Ik heb je zo gemist,

er ging een stomme jongen op mij passen. Thomas ofzo. Hij was heel

stom, hij wou niet voor mij zingen!' Ik kijk Roos lachend aan. Blijkbaar

heeft Thomas op haar gepast en ik snap dat hij niet wou zingen. Want ik

heb hem ooit een liedje mee horen zingen en dat was niet al te best. Hij

moet nog wat zanglessen nemen, hoewel dat waarschijnlijk alsnog niet zal

helpen.

Roos had gisteren niet gedoucht, dus help ik haar daar eerst mee. Ze blijft

maar doorpraten over school en over haar nieuwe vriendinnetjes. Ik

luister aandachtig, ik had niet verwacht dat ik haar zo zou gaan missen.

Vooral omdat ik haar nog helemaal niet lang ken, maar ze leidt me echt af

en dat is fijn. Nadat ze klaar is, lopen we samen naar het ontbijt en ga ik

aan de tafel van Bella, Mad en Em zitten. Ze kijken mij bezorgd aan en

vragen hoe alles is afgelopen. Ik zeg dat het goed gaat met mijn moeder

en dat ik me ook weer helemaal goed voel. Daarna kletsen we een beetje

over dansen, dat missen we allemaal zo erg. Sinds we hier zijn heb ik niet

meer gedanst. Het besef komt dan eigenlijk pas binnen. Ik heb al

anderhalve week niet meer gedanst, terwijl ik dat normaal elke dag doe.

Na het ontbijt loop ik met Roos naar de klas, ze heeft ballet. Alle jongens

en meisjes in de zaal lopen in balletpakjes en het ziet er zo schattig uit. De

zaal ziet er nog precies hetzelfde uit als vorig jaar en ik krijg meteen weer

zin om te dansen. Maar dat kan niet, ik moet schoonmaken. Thomas loopt

samen met mij naar de eetzaal waar we weer een taak krijgen. Ik moet

eten koken voor vanavond, blijkbaar beginnen ze daar al in de ochtend

mee. Er moeten nog 10 meiden koken en we lopen met z'n allen naar de

keuken. Ik moet alle groenten snijden, samen met Anastasia. Dit jaar heb

ik haar nog niet gezien en ik was eigenlijk zelfs vergeten dat ze er was. Ze

is ook heel stil, waarschijnlijk omdat Victoria nu weg is. Ik praat een beetje

met Anastasia en kom erachter dat ze best aardig is. Victoria is er toch

niet, dus dan kan ze zichzelf zijn. Ook al dacht ik dat hoe ze deed met

Victoria, dat dat zichzelf zijn voor haar was. Maar dat is niet zo, ze is

eigenlijk heel aardig en grappig. Nadat we klaar zijn met alles snijden, wat

super lang duurt, want we zijn met meer dan honderd mensen, moeten