geboeid voor het leven

Hoofdstuk 16

Het is een paar dagen later en na die avond in de gymzaal hebben we de

jongens niet meer gezien. We maken ons eigenlijk best wel zorgen want

ze keken zo gehaast en ook wel een beetje bang. Maar we kunnen het

ook verkeerd hebben gezien, misschien zijn ze wel gewoon superdruk met

school en is er niks aan de hand.

Nog 4 dagen en dan is het vakantie, we hebben geen les meer en zijn alles

aan het inpakken. Ook moeten we nog veel klusjes doen alvast voor

volgend jaar, maar dat krijgen we nog te horen. Inmiddels heb ik alle

foto's die boven mijn bed hingen weggehaald en heb ik mijn koffer

ingepakt, min de kleding die ik nog aan doe natuurlijk. Ik lig op mijn bed

en kijk om mij heen, het is best kaal zo, zonder al die foto's. Ik bedenk wat

ik in de vakantie ga doen, naar mijn moeder. Die ik nauwelijks heb gezien

dit jaar, alleen bij mijn optreden. Ik heb haar een beetje gemist. Niet het

gezeik over uitgaan en jongens maar wel om het feit dat we altijd samen

dansen. Dat vond ik altijd zo leuk! Ook ga ik weer mijn huis zien, waar ik al

sinds dat ik hier op school zit niet meer ben geweest. Mijn moeder had

het druk met haar tour en omdat ik niet meer met mijn dansgroep omga

heb ik er eigenlijk niks meer te zoeken. Maar in de vakantie ga ik wel heel

veel afspreken met de meiden van deze school en we zijn ook van plan

om te vragen aan de jongens of ze een keer iets leuks willen doen. Als we

ze tenminste nog gaan zien. Want we kunnen het niet vragen als we hun

telefoonnummer niet hebben. Mijn gedachten worden verstoord door de

luidsprekers, we moeten naar de eetzaal komen. Ik loop er heen en hoop

iemand tegen te komen die weet waarom we naar de eetzaal moeten

komen, want we hebben een uur geleden nog gegeten. Maar niemand

weet het.

Als ik de eetzaal binnenkom staat de directrice op de verhoging, ik loop

zachtjes naar de tafel toe waar de andere vijf meiden ook zitten. We

beginnen te fluisteren over wat er aan de hand zou kunnen zijn, de

directrice kijkt namelijk best verdrietig. Er wordt op een glas getikt en

iedereen is meteen stil. We willen allemaal weten waarom de directrice

zo verdrietig kijkt. 'Hallo meisjes, wat fijn dat jullie zo snel konden komen.

Ik heb hier best lang over nagedacht, maar ik heb besloten dat ik aftreed

als directrice. Ik vind het heel jammer, maar ik heb besloten dat ik wat

anders wil in mijn leven. Jullie nieuwe directeur is meneer Dubois, het

gebouw die aan deze school vastzit, is van hem en hij gaat de scholen nu

samenvoegen. Wees maar niet bang, dit blijft een dansschool, maar dan

voor jongens en meiden. Bedankt voor de fijne jaren en ik wens jullie