Akşam Güneşim

☀️24.BÖLÜM - Part 2☀️

Çocuklar uyurken uyumuştum bir aralık. Midem birbirine girince geri kalkmıştım. Oda karanlığa kalmıştı. Saate baktım. Akşam güneşi batalı çok olmuştu. Memet gelmemiş miydi?

Başıma bir örtü alıp çıktım odadan. Konak sessizdi. Herkes uyumaya çekilmiş olmalıydı. Memet aşağıda mıydı? Yoksa hiç gelmemiş miydi?

Arasam açacak mısın Mem? Elime telefonu alsam arayabilecek miyim?

Bittik mi biz sonunda?

Kollarımı göğsümün altında bağlayıp odaya geri döndüm. Mir mızırdanıyordu. Onu alıp emzirdim. Altı temizdi. Geri yatması biraz uzun sürdü. Kerem'i uyandırmadan altını değiştirmek istedim. Almama gerek kalmadı. Bezi temizdi. Ben yokken Xezal mı gelip değiştiriyordu? Ona minnettar olacaktım.

Yapacak bir şey bulamayınca yatağa uzandım. Sağa döndüm. Sola çevirdim kendimi.

Gelmeyecek misin Mem? Üşüyorum.

Telefona uzanıp yanıma çektim. Memet'i arayamaya elim gitmedi. Efkan'a mesaj attım. Bir süre cevap vermesini bekledim. Yazmadı. Artık bana güvenmiyorlardı. Aramaya kalktım. Çaldı, çaldı, arama reddedildi. Bana inanmaları için ne yazacağımı bilemedim. Sonrasında bana inansalar ne değişeceğini düşündüm.

Baver haklıydı. Onların tek kurtuluşu Merxas'lardan olacaktı. Bunun için Baver'e her şeyi anlatmam mı gerekecekti?

Kafam karmakarışıktı. Kendimi yatağa bıraktım. Örtünün altına sığındım. Elim karnımı buldu. Henüz hissedemediğim bebeğimin üstünde elimi gezdirdim. Belki o uyanıktı. Belki onun için yalnız bırakılan annesiyle o uyanıktı.

Yalnızız Müjde. Anne üşüyor.

Odanın kapısı açıldı. Reflekssen gözlerimi yumup uyuyor gibi yaptım. Kapı kapandı. Kirpiklerimin arasından baktım gelene. Memet'ti.

Buz tutmuş yüreğim kıpırdandı. Yatağın orta yerindeydim. Memet yatsa ona kaymama gerek kalmayacaktı. Belki uyur gibi yapıp onu bulmam kolay olacaktı.

Gözümün önüne sabahki hali geldi. Hamile olmadığımı söylemem için ısrar eden gözleri çıktı karşıma. Mavilerin bulandığı çaresizlikle titreşti ciğerlerim.

Ben seni o kadar üzüp, yine sana sarılabilir miyim Mem? Sen sarılsan ya bana. Uyuyorum. Yemin ederim yine yalan söylüyorum. Uyuyorum Mem. Gel de sarıl bana.

Bekledim. Dolap sesini dinledim. Bekledim. Banyoya geçti. Bekledim. Geri döndü. Bekledim. Beşik seslerini dinledim. Bekledim.

Bir ömür sürse bekleyecek gibiydim.

Bir ömür beklesem bana gelebilecek gibi misin Mem?

Bekledim. Bir ömür geçmedi ama bir ömür olsa beni bezdirecek kadar bekledim. Yatak kıpırdamadı bile. Memet'in daha neyle uğraştığını görmek için araladım kirpiklerimi. Karanlıkta onu bulmaya çalıştım.

Buldum. Emzirme koltuğunda oturmuştu. Benden tarafa dönüktü yüzü. Gözlerini göremedim ama bana baktığını hissettim.

Yatağın ortasındayım diye mi gelmiyorsun Mem? Sana değmesem, köşeme çekilsem? 

Örtüye bulanır gibi kendi tarafıma geçtim. Bekledim. Memet bir türlü gelmedi. Beklentim dakikaları aştı.

Memet'in gelmeyeceğini anladım. Gözlerimi karanlığa kapadım. Uyuyamadım. Yalandı uykularım. Uykularım gelmedi bana. Ağladım.

Ağlıyorum Mem. Senin yatağında, sana ağlıyorum. Üşüyorum Mem. Elim değil bu kez. Yüreğim üşüyor. Buz tutacağım. Isıtmayacak mısın bir daha?