Akşam Güneşim

☀️28.BÖLÜM - Part 1☀️

Hozan evdeydi. Kapıda bir ton adam, evde bir ton tanıdık vardı. Yine de evi kontrol edecektim. Bedri Yazhan'dan sonra konağa sürdüm. Baver'in dediği gibi Jandarma arama yapıyordu. Sorun çıkmadan konağa geçtim neyseki.

Ev halkı uyumuştu. Konak sessizdi. Girdiğim gibi üst kata çıktım direkt, odama geçtim.

Yatak kıpırdandı gibi oldu. İlk beşikleri kontrol ettim. Üzerleri örtülüydü çocukların. Huzurlu bir uykuda görünüyorlardı. Zühre'nin tarafında durdum. "Uyuyor musun?"

Cevap gelmedi. Örtüsü yarımdı. Kolları, sırtı açıktaydı hep. Elimi örtüye attım. Elim eline değdi. Buz gibiydi yine. İki eline birden dokundum. Sonrasında elimi yüzüne koyacağımda kirpileri kıpırdandı. "Uyanık mısın Zühre?"

Yine cevap vermedi. Bu kadar üşümeyi nasıl beceriyordu? Örtüyü alıp boynuna dek çektim. Boynu sıcaktı. Yüzü soğuk.

Dışarıda mı kalmıştı?

Yatağın öbür tarafına dolanıp oturdum. Sırtımı yatağın başlığına yasladım. Zühre'ye baktım. Bir süre sadece yüzüne baktım uyanık mı değil mi anlamak için. Kirpikleri kıpraştı önce. Çok açılmadı, hemen kapandı.

Uyanıktı.

Yalan mı yapıyorsun Zühre? Bu kadar üşümen hastalık artık. Yalan yapıyorsun.

Neden?

Ceketimi komodinin üzerine bırakıp kendimi bir kenara bıraktım, uzandım. Yüzüm Zühre'de uzandım sadece. Birkaç dakika geçti. Kirpikleri oynaştı ama açılmadı. Önce kıpırdandı, yatağın ortasına kadar geldi. Durdu. Onu izledim. Kirpikleri oynaştı yine. Örtünün altından elini çıkardı, üzerime attı. Durdu. Bekledim ne yapacağını anlamak için. Kendini bana doğru kaydırdı. Soğuk elini sardı gövdeme, yanıma tamamen uzandı. Yanağını koluma yaslayıp yerini yaptı yamacımda, durdu.

Bana mı sarılıyorsun Zühre?

Yerleştiği yerde kaldı. Kıpırdayacak gibi değildi. Orada uykuya dalacaktı.

"Üşüyor musun?"

İrkilerek titredi. Kendini çekecek oldu. Bileğinden tuttum. "Uyumadığını biliyorum Zühre. Üşüyor musun?"

Kıpırtısı durdu. Cevap vermedi. Çocuklar olmasa ışıkları yakacaktım. "İlaçlarını aldın mı?"

Yüzünü yavaşça kaldırdı. Az evvel açmamak için kırk takla attığı kirpiklerinin arasından baktı. "Aldım," dedi fısıltıyla.

"Niye üşüyorsun öyleyse?"

Gözlerini aldı benden önce. Sonra tuttuğum bileğini çekti. "Soğuktu," diyerek yatağın ortasına geriledi. "Uyudun sandım. Ben..."

"Kışlık örtüler Hozan'ın odasında. Madem üşüyorsun, söyle sabah çıkartsın kızlar."

"Olur," diyerek örtüyü çekti boynuna kadar. Arkasına doğru döndü. "İyi geceler."

Elimi uzatıp yanağına dokundum. İrkilecek oldu yine. Şimdi sıcacıktı.

Yalan söylüyorsun Zühre. Yatakta üşümüyorsun sen.

Elimi çektim. O kendi tarafında arkası dönük şekilde yatıyordu şimdi. Ben kendi tarafımda sırtüstü.

Zalimsin Zühre. Ben gelsem sana, uyanık olsan, itersin beni. Ama sen uyanıkken gelip sarılabiliyorsun. Hem yalansın hem de zalim.

Anlamıyorum seni. Ne istediğini artık hiç anlamıyorum. Beni istemezken dönüp bin bir oyunla niye sarılıyorsun bana?

Hangisi gerçek Zühre? Hangisi yalan? Niyetin ne senin?