Akşam Güneşim

☀️26.BÖLÜM - Part 3☀️

☀️Hayırlı Ramazanlarrrrrr 🤲🏻🤍 Günah ve belalardan arındığımız bir ay olması dileğiyle 🥰 Hepinizi öpmüşüm 😘

☀️☀️☀️

Avuçlarımın arasında Nuşen'in boynundan hiç çıkartmamak için altından yaptırdığı kolyesinin yıldızları parıldıyordu.

Birden ateşim çıkmış gibi bedenimin hararetlendiğini hissettim. Nefes alabilmek için ağzımı araladım. "Nuşen... Civan..."

Nuşen'in kolyesinin Civan'da ne işi vardı?

"Zühre!" Asmin'in sesiyle avucumu hızla kapattım. "Gelmiyorsun?"

"G-Geliyorum."

"Ne o? Kolyen mi düştü?"

Ayağa kalktım hemen. "Düştü," diyebildim.

"Dur takayım," diyerek girdi içeri. Kolyeyi görsün istemedim. Avucumdan çıkarmadan elbisemin içine soktum yıldızlarını, boynumdaki gizlenen güneşe çarptı.

Asmin uçlarını ensemde birleştirip takarken avucumun altında Memet'in hediyeleri birleşti.

Sinemde bir yerde kavuştuk Nuşen. Kolyelerimiz buluştu.

Gözümün önünü bir buğu aldı. Asmin elimden tutup beni odadan çıkartırken direnemedim. Kadın odasına soktu. Afalladım. Selamlaşmaların arasında kaldım. Kimin elini öpüyordum, kim bana sarılmıştı, anlamıyordum. Kukla gibiydim. Biri yüzümün renginin attığını söyleyip beni kenara oturttu. Birileri elime su tutuşturup içirmeye çalıştı. Sanırım Asmin Hozan'ı çağıracağını söylediğinde engel olmak için midemin bulandığını söyledim.

Kadınlar arasında hamile olduğum haberi doğrulanmış gibi herkes rahatlamıştı. Gulazer Hala kızacak gibi bakarken Asmin yanıma oturup elimi tutmuştu.

Bir sohbet dönüyordu. Asmin bekliyordu ki onu savunayım, onlardan taraf olayım. Anlamıyordum. Kafamı veremiyordum. Tuvalete gitme bahanesiyle çıktım aralarından. Mutfağa geçip oturdum.

Civan'ı hiç görmüş müydüm konağa geldiğinde? Evlendiğimden beri görmemiştim, emindim. Düğün yemeğine gelmemişti. Konağın önüne kadar gelmişti Memet'in arabasının çalındığı gün. Ama içeri geçmemiş, gitmişti Memet'lerle.

Daha öncesini hatırlamaya çalıştım. Yıllar öncesini hatırlamaya çalıştım. Şiyar'ı birkaç kez görmüş gibiydim. Civan yoktu. Berzan'ın adını bile çok az duymuştum. Civan'ı Nuşen'in yanında hiç görmemiştim.

Bu kolyenin burada ne işi vardı o hâlde?

Kaybetti demişlerdi. Burada unutma ihtimali var mıydı? Unutmuşsa Civan'ın odasına ne işi vardı? Öylesine bir köşeden, düşmüş gibi çıkmamıştı. Yatağın altına saklanmış gibiydi.

Nuşen'in kolyesini neden sakladın Civan? Anlamını bilmiyor musun?

Elimi elbisemin üstünden kolyelere değdirdim. Birbirine değdikçe şıngırdadılar. Elimi gözüme vurdum akmasın diye. "Sen de gelsen ya Nuşen. Böyle ansızın. Kolyeni bulduğum gibi. Kıyıdan köşeden çıksan. Sarılırım sana. Bana bakmasan da sarılırım valla."

Mutfağa bir tepsiyle kızlar girdiler. Hemen kalkıp buzdolabını açtım bir şey arar gibi. Orada yüzümü sildim. Açmışken bir tabak zeytinle geri döndüm. Asmin mutfağa girmişti. "Ben de diyorum beni kandırıp nereye gitti. Acıktınsa niye demiyorsun?"

Hemen bir ekmek getirip masaya bıraktı. "Ne anlatacağım sana. Otursana."

Zeytin tabağıyla oturdum. İçeride kaçırdığım ne varsa en baştan anlattı bana. Çeyiz serilmesi onlarda olacaktı. O zamana kadar eksikleri belirlemeye çalışıyordu. Şiyar'a liste verecekti. Gözden kaçan birkaç bir şeyi eklettim. Arada zeytin yiyordum. Birkaç tane de o attı ağzına. Tabağı bitirdik. İçeriden Gulazer hala çağırınca oraya sürükledi beni. Ayıp olmasın diye bu defa sohbete katıldım. Hayret ki kız tarafına katıldım diye kızmadı hala bana. Biraz kulak arkasına atacak gibiydi bu akşam beni. Yüz bulacak gibiydim ben de. Asmin'in gönlünde ne varsa benim fikrim gibi attım ortaya. Asmin fısıldadıkça ekledim bir şeyler. Ta ki hala sonunda Asmin'i bana fısıldarken yakalayıp şeker tabağından aldığı birkaç şekerlemeyi bize fırlatana kadar. Kızlar bize gülerken biz şekerlemeleri toplayıp halanın tabağına geri attık. Bu defa attık diye kızdı. O atınca normaldi biz atınca nimet.