Akşam Güneşim

☀️23.BÖLÜM - Part 2☀️

Erken gelen bölüm! Keyifli okumalar 😘

☀️☀️☀️

Otele vardığım gibi ceketimi çıkarıp kendimi yatağa atmıştım. Baver'in aramasından sonra arayıp evi sormama gerek kalmamıştı. Sorun olmadığını biliyordum üstün körü de olsa. Arayacak kimse de kalmamıştı. Yarın sözleşmeyi halledip dönecektim zaten.

Yarın döneceksem uçak biletini ayarlatmam gerekti. Kararsız kaldım. Hemen dönmek için sebep bulamadım kendime.

Çocuklar vardı. Yokluğumda beni ararsa onlar arardı. Arayacak kadar büyümüşler miydi?

Belki yarın hemen dönmezdim. Yarın karar verecektim. Bu gece sadece uyuyacaktım. Konuşacağım kimse yoktu. Konuşacak biri bana kalmamıştı.

Zühre benden tamamen gitmişti.

Uyuyacaktım. Yatağın orta yerine yatacak, tek başıma uyuyacaktım. Bu sessizliğe alışacaktım.

☀️☀️☀️

Gözümü sürekli tekrar eden bir dıt sesine eklenmiş uğultular içerisinde açmaya çalışıyordum. Aksi gibi göz kapaklarımı açsam yakıcı bir ışık gözümü kör edecek gibi hissettiriyor, kendime gelemiyordum.

"Uyanacak galiba," dedi bir kız sesi. Zelal'di.

Bir sandalye çekildi. Sesiyle yüzümü buruşturdum. "Yenge?"

Hozan'ın seslenişiyle gözümü araladım ama ışık gözümü yakınca geri kapatacak oldum.

"Ne oldu? Uyandı mı?"

"Kendine gelecek gibi," dedi Hozan ona soran Baver'e.

Sanki Baver odaya şimdi girmiş gibiydi. "Geliyor doktor da. Çıkmış sonuç."

Doktor? Sonuç? Neredeydim ben?

Yakıcı ışığa inat gözlerimi araladığımda kirli beyaz bir tavandan bana el sallayan ışığı gördüm. Gözlerimi kırpıştırarak yüzümü yana çevirdim. Bluzum sıyrılmış, kolum dirseğime dek açılmıştı. Bir serum takılıydı.

Hastanedeydim. Benim burada ne işim vardı?

Doğrulmaya çalıştığım gibi biri omzumdan bastırdı beni. "Yat yenge. Bir şey yok. Hastanedeyiz."

Bu beni daha da telaşlandırmıştı. Kendimi yukarı kaydırıp doğruldum. "Ne oldu?"

Baver elinde birkaç kağıdı sallarken bana azarlayacak gibi bakıyordu. "Sana bayılırsam gülerim dedim diye illa bayılman gerektiyse merdivenlerde ne işin vardı? Tutamasaydım seni?"

"Abi bi kendine mi gelseydi önce?" diye sordu Hozan.

"Gelsin, gelsin. Gelmezse Memet abi bizi kendimize getirecek." Kağıtları kendini serinletmek ister gibi salladı boynuna doğru. "Adamı arayıp hastanedesin diye bir iki şakayla sinirlendirdim, dakikasına karısını hastaneye getirdim. Bir duysun bakalım o bizi nasıl kendimize getirecek?"

"Biz ne yaptık ya?" diye yakındı Zelal. Onun zaten burada ne işi vardı? "Sen olmasan merdivenlerin orta yerinde bayılacaktı. Yatıp kalkıp sana dua etsin."

Kolumdaki kabloyu takip edip seruma baktım. Bitmişti. Hozan da bittiğini fark etmiş olacak hemşireyi çağırdı çıkartması için. Hemşire çıkartırken Baver elindeki kağıtları gösterdi yorumlaması için. Doktorun bakacağını söyleyip çıktı hemşire.

Anlamıştım. Baver'in elindeki sonuçlar bana aitti. O kan sonuçlarında benim en büyük korkularımdan biri gizliydi. Baver kağıdı salladıkça ben olduğum yere bastırılıyor gibi gömülüyordum.