Starless Sky (Constellation Series #1)

Chapter 1

Chapter 1

Best friend

Nakakapagod naman kumayod ng kumayod habang nag-aaral. It feels like I have been so bad in my past life to deserve this kind of life in the present time. I was currently writing my god damn schedule, tiningnan ko pa lang ay nanghihina na ang katawan ko.

Ang sakit ng kasu-kasuan ko ay pang senior citizen na.

Schedule:

MWF

7:00 am - 1:00 pm [ Classes ]

1:30 pm - 7:00 pm [ Part time job ( Jollibee crew ) ]

TTH

7:00 am - 10: am [ Tutoring ]

10:30 - 6:00 pm [ Classes ]

8:00 pm- 12:00 am [ 7 eleven store ]

My Sunday was supposed to be my rest day pero dahil sobrang kulang pa rin talaga ay baka pumasok na lang din ako sa Jollibee. Sayang din kasi ang kikitain.

Huwebes ngayon at kakalabas ko lang sa bahay ng tinuturuan kong grade- four student. 150 lang kada isang session dahil hindi rin naman kayamanan ang napasukan ko. May isa pa akong itututor medyo may kalayuan pero lalakarin ko na lang. Maaga pa naman kaya di pa ako malelate.

"Hija, kain ka na muna" maaga na alok sa akin ng Lola ni Alliah, ang batang nakaschedule sa tutoring ko ngayon.

"Nako hindi na po nay, medyo late na din po kasi ako e, may pasok pa po akong mamayang 10." Magalang na sagot ko at nginitian siya.

"Nako talagang bata ka, napakasipag mo" Nahihiya naman akong ngumiti sa kaniya.
"Hayaan mo at ipagbabalot na lamang kita para may pagkain ka sa eskwela" I was about to decline but she playfully glared at me, tumago ako at nagpasalamat.

Pagkatapos ng session namin ay nagpaalam na ako sa matandang at muling nagpasalamat dahil sa kanyang pabaon. May 300 pesos na ako pero ibabayad ko muna ang kalahati sa kaibigan na nautangan ko nung makalawa, at ibibili ko naman ng bigas ang kalahati dahil kahit pagod na ako ay ayaw ko pa namang mamatay.

Mapapagod pero never susuko.

Huminga ako ng malalim habang nakatayo sa harap ng dalawa kong kagrupo sa thesis. Ma attitude 'tong mga ito kaya ayaw kong may masabi akong mali pagkatapos ay sisigawan lang nila ako. I'm tired and I don't know if I could still take hurtful words right now.

"Lea, Michelle, sorry wala pa akong pangtapong sa pagpapaprint ng survey questionnaire natin. Sa isang araw pa kasi ang sahod ko sa part time, pero na edit ko naman na lahat ang comments ng validators natin kaya ready to print na siya. Pasensya na talaga, sobrang gipit pa e" I was nervously talking to my Thesis group mates dahil hindi rin kami magkakasundo ng mga 'to, they're always saying something behind my back.

"Hoy, for your information, I already did it before you. Why are you saying na it's you who edited it?!" See? Attitude talaga e,. Napapikit ako sa lakas ng boses ni Michelle. They're always like this anyway, kaya nasanay na rin ako. Wala naman akong choice kung hindi ang pakisamahan sila.

"Ahm, I'm sorry ano kasi, how am I going to explain this" Hindi ko alam kung paano ko sasabihin na sobrang mali ng ginawa niya kaya inulit ko lahat? Damn! Struggle!

"Ano?! Just say it!" They kept on shouting on my face. Minsan ay naiinis na rin talaga ako kahit sabihin na palagi silang present sa meeting at araw ng gawaan namin ng thesis ay wala naman silang naitutulong, they're just give money para sa merienda at pang hard copy.