Chapter 39

2.6K 43 7
                                    

Chapter 40

Reconcile

"Mommy! I'm with papa!" Enthusiasm was evident in Kiel's voice.

We're still inside the columbarium.

Ibinuka niya ang braso at nagpapakuha sa papa niya. Sky rapidly blinked his eyes before getting Kiel from my arms. I smiled at him and mouthed 'later'. Bakas sa mukha niya ang gulat. Ang alam niya ay ako ang nag anak kay Kiel kaya hindi ko masisisi kung litong-lito siya ngayon.

"Sorry Kesha ah. Makulit kasi ang anak natin na 'to. I've been trying to explain to him that Sky was not his father but he didn't listen to me. Sana ayos lang sayo. He's Sky... Natatandaan mo?" I chuckled.

Hindi siya sumagot kaya ngumuso ako.

"How are you up there?" Natatawa ako dahil hinihintay ko talaga ang sagot niya! Kapag talaga siya sumagot baka takbuhin ko ang Pilipinas.

"We're picking you up with your mom and dad. Uuwi na tayo sa atin. " I smiled and took a glance at her parents tombstone.

I already processed the papers that are needed. Pag uwi namin sa pilipinas ay dadalhin ko na rin lahat ng mga gamit namin dito. Nabenta ko na rin ang bahay at pag alis namin ay tsaka lilipat ang nakabili. I'm not planning to live here anymore. 5 years is enough. Nasa Pilipinas ang buhay ko— namin. Doon kami bubuo ng masaya at masaganang pamilya.

"Magtatatlong buwan na simula no'ng nagsalita si Kiel. He's doing a good job with his therapy too. Our little fighter is already going to school too." I've been telling her a nonstop story for almost an our now. Especially, about her son. I don't want her to missed about his milestones. Hindi ko rin kinakalimutan na ipaalala kay Kiel na may isa pa siyang mother.

I sighed before wiping my damped cheeks. "I'm sorry, K-kesha. You'll always have a special part on my heart. Thank you so much and I really miss you"

A hand touched my back and caressed it. Humarap ako kay Sky na buhat pa rin si Kiel sa kabilang braso niya at sumubsob sa dibdib niya. Agad naman niyang binalot ang bewang ko gamit ang kaliwang kamay at hinalikan ng paulit-ulit ang buhok ko.

"She's in peace now, love. Kesha, for sure never blamed you for what happened in the past, so please stop doubting yourself. Shh, it's okay, calm down." He muttered.

May isang kamay pa ang lumapat sa likod ko at naramdaman ko ang ulo ni Kiel n sumiksik sa aking leeg kaya natawa ako.

"Mama, don't cry. Kiel will cry too if my mama is crying!" His voice broke. Hinawakan ko ang pisngi niya at tiningnan ang mukha. Namumula na ang ilong niya at gumagalaw ang labi. Pinipigilan niyang umiyak pero tumulo na ang luha niya.

"Oh, no. Baby. Mama won't cry anymore, hush, now. Sorry po." Masuyong tugon ko at pinahid ang luha niya. Ayaw niyang umiyak pero hibing-hibi na siya at sumisinok na rin ng mahina kaya kinuha ko na siya kay Sky at isinubsob sa balikat ko.

"Buddy, stop crying. We're going somewhere. Disneyland New York park, you want there, right?" Kiel stilled after hearing what his papa said.

"P-papa?" He hiccuped. Tumingin siya kay Sky at naghihintay ng kompirmasyon.

"Yes, Kiel. Disneyland New York park" he smiled. Nagliwanag ang mukha ng anak ko at nagmamadaling pinunasan ang kanyang mukha. Nagpapadyak siya kaya ibinaba ko.

"Mama?" He looked at me, asking for confirmation kaya mabilis akong tumango at ngumiti sa kanya.

"Kiel, no cry! Kiel is not crying!" He said loudly earning laugh from the two of us.

Starless Sky (Constellation Series #1) Where stories live. Discover now