"သူက ကောင်းမုခေါ်လို့သွားရတာပါ ဒီကိစ္စတွေနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး"
"ဟုတ်ကဲ့ ဥက္ကဌရှောင်းကိုယ်တိုင်အာမခံနေမှတော့ ကျွန်တော်တို့လဲ အမှုတွဲထဲမထည့်တော့ပါဘူးဗျာ"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကျန်တဲ့သူတွေကိုတော့ တရားဥပဒေအတိုင်းစီစဉ်ပါ ကောင်းမုကိုတော့ ထောင်ထဲကနေမထွက်စေချင်ဘူး ကျွန်တော်ပြောတာ ရဲမှူးသဘောပေါက်မယ်ထင်ပါတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော်သဘောပေါက်ပါတယ် ကောင်းမုဆိုတဲ့လူကလဲ ပြစ်မှုတွေမှမနည်းပဲလေ"
"ကောင်းပြီး ဒါဆို ကျွန်တော်ပြန်လိုက်ပါအုံးမယ်"
ရဲမှူးနဲ့စကားပြောပြီးပြန်ဖို့ထလုပ်တဲ့ရှောင်းကျန့်က ရုတ်တရတ်ပြန်ထိုင်လိုက်တော့ ရဲမှူးကစူးစမ်းကြည့်တယ်...
"ဒါနဲ့ မစ္စဝမ်ကို တစ်ညလောက်တော့ခေါ်ထားနိုင်မလား"
"ဗျာ? တစ်ခါထဲခေါ်သွားလို့ရပါတယ် ဥက္ကဌအဆင်မပြေလဲ သူ့အိမ်ကိုလာခေါ်ခိုင်း...."
"မနက်ကျမှ သူ့အိမ်ကလူတွေကိုလာခေါ်ခိုင်းလိုက်မယ် ဒီတစ်ညပါပဲ ဖြစ်မယ်မလား"
"အင်း ရပါတယ်"
ရဲမှူးဆီကရပါတယ်စကားကြားရုံနဲ့ ရှောင်းကျန့်က ပြုံးပြီးထွက်သွားတော့သည်....
ရဲမှူးဆီကထွက်လာတာနဲ့ စခန်းတွင်းက ထိုင်ခုံလေးမှာထိုင်နေတဲ့ ဝမ်ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ကိုလှမ်းတွေ့ရတယ်.....
ခေါင်းငုံ့နေတဲ့ကောင်လေးကြောင့် ရှေ့တည့်တည့်အထိသွားရပ်ရတယ်....သူ့ခြေထောက်ကိုမြင်သွားမှခေါင်းမော့လာတဲ့ကောင်လေးရဲ့မျက်ဝန်းတွေမှာ မျက်ရည်တွေလဲဝေ့သီလို့....
"ကို....ဟို....ဥက္ကဌရှောင်း...."
"အင်း...မင်းမာမားက စခန်းမှာနေရအုံးမယ် ကိုယ်အာမခံပေးလာပေမဲ့ စခန်းကပြန်မလွှတ်သေးဘူး မနက်မှလွှတ်ပေးမပေးဆိုတာ အကြောင်းပြန်လိမ့်မယ်"
ရှောင်းကျန့်စကားဆုံးတော့ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်လုံးခေါင်းငိုက်စိုက်ကျသွားတယ်....
မိသားစုကြောင့်အမြဲစိတ်ညစ်နေရတဲ့ ကောင်လေးကို ရှောင်းကျန့်မမြင်ချင်တော့ဘူး....စိတ်ချမ်းသာစေချင်တယ် ပျော်ရွှင်စေချင်တယ်....
YOU ARE READING
Falling For You
Fanfictionအချိန်တွေ ဘယ်လောက်ပဲကြာကြာ နှလုံးသားက မှတ်မိနေဖို့လိုတယ် ကိုကိုး....
