Seni Bulduğum Şehir | Sadgül

Lunapark

"Sadi kalk bir yerlere gidelim ya. Hafta sonunu yatarak geçiriyoruz resmen" Sadi uzandığı koltukta doğruldu "Nereye gideceğiz Songül var mı aklında bir yer?" Songül koltukta oturur hale geçti. "Bilmem, dolanırız biraz evden bir çıkalım da." Sadi Songül konuşurken düşünmeye başlamıştı, aklına gelenle "Kalk kalk karıcığım buldum ben." dedi
•

"Sadii, sen beni lunaparka mı getirdin?" Sadi gülümseyerek yan koltuktaki Songül'e başını salladı. "Bende sana bunun karşılığında ayıcık alacağım." Sadi kahkaha attı "Karıcığım karşında eski komando var hatırlatırım. Ben sana istemediğin kadar ayıcık alabilirim. Hadi inelim gel." Sadi arabadan inip Songül'ün elini tuttu. İçeri yürümeye başladı "Songül baştan söylüyorum ben o dönerek yukarı çıkan şeylere binmem." Songül adama güldü "Noldu ya komandoya, korkuyor mu yoksa?" Sadi başını yana çevirip Songül'e baktı "Ne alakası var bunun komandolukla? Şuraya bir dağ koysalar gör bak nasıl tırmanıyorum. Ama o şeyler benim başımı döndürüyor."

"Sen kimlerle geldin daha önce lunaparka Sadi ?" Sadi kadının gözlerini kısarak ona baktığını gördü "Sultanla Songül." Sadi adımlarını durdurdu Songülün önünde durdu, eski anları gözlerinin önüne getirdi "Çok eskiden giderdik ailemle. Sultan tabii o zamanlar çok küçüktü ama hatırlıyormuş meğer, bir gün buraya gelince söylemişti bende her gelişinde getirmeye çalışıyorum."
Songül kırdığı potla adamı üzdüğünü görmüştü, elini Sadi'nin yanağına çıkardı "Sen çok iyi bir abisin Sadi, Sultan çok şanslı." Sadi hafif gülümsedi "Gerçekten böyle mi düşünüyorsun?" Songül başını salladı "Evet, hem Sultanla seni çekiştirirken bile gözleri parlıyor senden bahsederken." Sadi gülüp yürümeye devam etti "Biliyordum beni çekiştirdiğinizi."

•
"Hangisini vurayım karıcığım." Songül oyuncaklara baktı, gözüne bir tane amigurumi çarptı "Bak Sadi şuradaki." Sadi Songül'ün işaret ettiği yere baktı "Bende." Sadi tüfeğin dipçiğini omzuna dayadı hiç beklemeden sıktı. Songül anında oyuncağı vuran adama şaşırarak baktı "Maşallah diyorum sadece." Sadi karısına dönüp baktı "Sağol karıcığım." Songül tüfeği  Sadi'nin elinden aldı "Bana da öğret." Sadi şaşırarak baktı "Şimdi mi?" Songül başını salladı. "Peki karıcığım."

Sadi Songül'ün arkasına geçti tüfeği Songül'ün omzuna dayadı "Hangisi hedef" Songül parmağıyla köşedeki küçük oyuncağı gösterdi. "Zordan başlarım diyorsun." Songül yanı başındaki adama döndü "Her zaman." Sadi kolunu Songül'ün tüfeği tutan kolunun üzerine koydu, oyuncağın olduğu tarafa yönlendirdi. Karısının yanağına değdirdi yanağını  "Hedefi gördün mü?" Songül göz ucuyla Sadi'ye baktı "Hı hı."

Tekrar karşısına baktı "Derin bir nefes al, yarım bırak." Songül yarım nefesini tuttu. "Zihnini boşalt sadece hedefin ve niyetin." Sadi arpacığa baktı, hedefin üzerinde olduğunu görünce "Sık" dedi. Songül adamın komutuyla sıktı, oyuncağı düşürdü. "Helal karıcığım." Songül tuttuğu nefesini bırakıp derin derin nefes aldı. "Sağol kocacığım, askerlikteki anıların için."

"Abi bizede göstersene ya hep kızlara gösteriyorsunuz." Sadi bakışlarını yan tarafta oyuncak vurmaya çalışan 12 yaşlarındaki iki erkek çocuğuna çevirdi. Songül çocukların dediğine gülmeye başlamıştı. Sadi de gülerek çocuklara yaklaştı. "Size de mi göstereyim istiyorsunuz." Çocuk elindeki tüfeği Sadi'ye uzattı "Evet abi" Sadi dizlerini kırarak eğildi "Adınız ne bakalım sizin?"
Tüfeği uzatan çocuk "Egemen" dedi. Diğeri de "Ahmet." 

Sadi çocuğun uzattığı tüfeği aldı. Gülerek konuşmaya devam etti "Ne olmak istiyorsunuz büyüyünce?" Çocukların ikiside aynı anda cevap verdi "Asker abi." Sadi bakışlarını tüfekten çekip çocuklara baktı "Asker demek." Sadi gözlerinin dolduğunu hissedince bakışlarını yana çevirdi, hafif gülerek Songül'e baktı "Aslanlara bak karıcığım." Songül de gülümseyerek baktı Sadi'ye. "Ben bugün istediğiniz kadar oyuncak vurayım size ama bence öğrenme işini askerliğe saklayın." Sadi çocuklara biraz daha yaklaşıp göz kırptı "Öğrendikten sonra sizde eşinize öğretirsiniz kahraman bir koca olursunuz"