Seni Bulduğum Şehir | Sadgül

Sızı

"Karıcığım ben kahvaltıdan sonra gideyim işimi halledip geleyim olur mu?"

"Ee bende geleyim Sadi."

Sadi hemen itiraz etti kadına. "Yok karıcığım gerek yok, sen dinlen ben gelene kadar sonra denize gireriz."

Songül elindeki çatalı bırakıp gözlerini kısarak baktı adama. İçinden bir his Sadi'nin bu hallerinin altında bir şey olduğunu fısıldadı.
"Ne işler çeviriyorsun sen? Niye gelmemi istemiyorsun?"

"Bir şey çevirdiğim yok karıcığım sıcak ya ondan dedim ben. Zaten inşaata gideceğim toz topraktır etraf. Ama yok geleceğim diyorsan da gel."

Çayından bir yudum alıp bıraktı Songül. Eğer önemli bir şey olursa Sadi'nin ondan gerçeği saklamayacağını biliyordu bu yüzden üstelemek istemedi.
"Tamam git sen o zaman. Yarında gidecek misin peki?"

Sadi ayağa kalkıp kadının arkasından sarıldı, yanağından öpüp doğruldu.
"Bugün biter diye düşünüyorum, zaten yarın öğleden sonra çıkarız yola."

"Geç kalma tamam mı, bitir işini gel."

"Tamam karıcığım, görüşürüz."
•

Sadi elindeki iki sodayla karısının yanına yürüdü, birini şezlongda oturan Songül'e uzattı. Kendi şezlonguna oturup bir dikişte içti sodasını.
"İçim yanmış."

"Git yüz biraz hayatım."

"Öyle yapacağım. Sen gelmiyor musun?"

"Yok ben biraz oturacağım sen yüz."

Sadi üzerindeki tişörtü çıkarıp şezlonga koydu. Denize gidecekken aklına yüzüğü geldi.
"Karıcığım bunu çantana koysana yüzerken düşebilir."

Songül adamın yüzüğünü alıp cüzdanına koydu.
Sadi'nin gidişini izlerken arkasından seslendi.
"Çok açılma."

Sadi geriye dönüp ters ters yürürken eliyle kalp yaptı kadına.
Songül gülümseyerek izledi kocasını. "Deli ya."

Başını geriye atıp gölgeliğin altında dinlenmeye başladı Songül. Aradan geçen yarım saatin ardından Sadi'nin hala gelmediğini fark edince denize bakındı ama adamı göremedi.

Yerinde doğrulup etrafa göz gezdirmeye başladı bu sefer. Az ilerde Sadi'nin denizden çıkmış bir kadınla konuştuğunu gördü.

Gözlerini kısarak bakarken kadının Sadi'nin koluna dokunarak güldüğünü gördü. Kaşları daha da çatılırken Sadi'nin de kadına gülerek bir şeyler anlattığını fark etti.

Başını yan çevirip dudaklarını dişledi istemsizce.
"Ne anlatıyorsun acaba bu kadar komik?"

Ne yapacağını düşünürken geçen sürede hala adamın gelmemesiyle sinirle soludu.
"Bende dinleyeyim Sadi beyin hikayelerini."

Hızlı adımlarla Sadi ve kadının yanına doğru yürümeye başladı. Adamın arkasından seslendi.
"Hayatım."

Sadi Songül'ün sesiyle başını yana çevirdi. Songül yanlarına gelen karısından ayırmadı bakışlarını.
Songül adamın yanına gelir gelmez elinden tuttu kendini belli etmek isteyerek.