Seni Bulduğum Şehir | Sadgül

Telaş

Sehpanın üzerindeki fincana uzanıp menengiç kahvesinden bir yudum aldı Sadi, televizyondaki maçı izlerken.
Yan tarafındaki koltukta Songül uzanarak telefonundan oyun oynadığı için maçı izlerken coşkulu hareketler yapmaktan alıkoyuyordu kendini.

Songül kaybedince sinirle oyundan çıkıp koltukta kucağında yastığı sıkan adama baktı.
"Ne zaman bitecek Sadi maçın?"
Sadi'nin sinirli bir şekilde gözlerini kırpmadan maça  baktığını görünce televizyona çevirdi başını.

Karşı takımın hücum yaptığını görünce Sadi'nin çatık kaşlarının nedenini anlamıştı. Oyundan da artık sıkıldığı  için doğrulup maç izlemeye başladı.
Sadi topun kaleye yaklaştığını görünce ayağa kalkıp yastığı oturduğu koltuğa bıraktı.

Songül maçı izlerken nedensizce üzülmeye başlamıştı. Atılan şutun gol olmasıyla Sadi sinirlenerek söylenmeye başladı
"Ulan böyle işin ben artık."

Gözlerini sinirle kapatırken, Songül ekranda tribündeki çocukları görünce dudaklarını aşağı büküp başını öne eğdi. Parmaklarıyla oynamaya başladı.

Sadi oturmadan önce karısına gözlerini çevirince kadının durgunluğuna anlam veremeden telaşla yanına oturdu. Bir kolunu omzuna atıp "Noldu karıcığım sana?"

Songül nemli gözlerini adama çevirdi
"Gol oldu Sadi."

Sadi televizyona bakıp kaşlarını çattı anlamayarak "Evet de karıcığım sizin maçınız değil ki bu sen niye üzülüyorsun?."

"Ya Sadi görmüyor musun küçücük çocuklar var orada onlar üzüldüler." Eliyle televizyonu işaret ederken gözlerinden yaşlar akmaya başladı.
"Ya Busenaz'da böyle maçta yenilince ağlarsa, benim kızım niye ağlıyor Sadi?"

"Yok yok karıcığım ben ağlatmam kızımı, niye ağlasın bizim çileğimiz ben izin vermem ağlamasına."

Songül hıçkırırken ne dediğini anlamadı Sadi. "Ağlıyor ama."

Sadi ne yapacağını bilemezken kadının göz yaşlarını silip yanağından öpmeye başladı. "Ağlama güzel karıcığım sen."

"Busenaz ağlıyor içerde Busenaz. Çocuğu küçük kanaryam diye diye kanarya yaptın bak ağlıyor şimdi."

Sadi kadının karnına eğilip dudaklarını bastırdı. "Ağlama kızım sende ağlama. Oyun bu şakadan onlar hep. Ağlama çileğim nolur, anneyide ağlatma."

Sadi tekrar kadının yüzüne bakıp göz yaşlarını sildi, kollarını beline dolayıp sarıldı. "Oyy güzel karıcığım."

Songül adamın omzuna çenesini dayayıp iç çekerken derin nefesler alarak sakinleşmeye çalışıyordu.
"Küçücük daha bebişler."
Nefesinin düzene girmesiyle adamın omzundan ayırdı başını. "Tamam tamam iyiyim."

Sadi hafif çekilip kadının yüzünü inceledi "İyisin değil mi?"

Songül başını sallayarak onayladı önce. Sonra adamın göğsüne parmağını bastırdı "Ama bak Sadi eğer Busenaz böyle kaybedince ağlarsa bozuşuruz hepinizle."

"Hepimiz?"

"Sen ve o futbolcular."

Sadi hafif gülümseyerek "Ha yönetimle bozuşacağız. Tamam karıcığım kızımız ağlarsa deriz niye kazanamıyorsunuz diye."