The Rare Ones

Kabanata 4

╔══ஓ๑♡๑ஓ══╗
Kabanata 04.
New school,
New Disguise.
╚══ஓ๑♡๑ஓ══╝

Luna's Point of View 

“Good morning Miss Abi. Breakfast is already been served.” bungad ni Sally kahit na kakagising ko pa lang. 

“Why so early?” I asked in confusion.

“Your father wants to meet you at his office. He said he wanted to talk about some matters with you so be ready.” magalang niyang sagot sa 'kin. 

When I heard the word father ay parang nagising ang buong sistema ko. Hindi ko alam pero every time talaga na mapapasok sa usapan namin si ama ay kakaibang kaba ang nararamdaman ko. 

Siguro ay dala lang ito ng trauma ng katawan ni Luna kaya ganito ang nararamdaman ko ngayon. 

“Do you know what's that matter, by any chance Sally?” Tanong ko habang nag-aayos. 

Kakatapos ko lang maligo at nawala na rin naman ang pananakit ng kalamnan ko. Bumalik na nga ito sa normal e. I felt very much alive today, unlike yesterday na para bang hinihila ako ng antok. 

Ilang segundo na ang lumipas ngunit tahimik pa rin si Sally kaya tinawag ko siyang muli. 

“Sally,”

“My apology Miss Abi, but I can't give you the answer that you wanted. Mas mabuti kung sa mismong ama mo makukuha ang sagot.” 

Napatango na lang ako. Hindi ko na lang siya pinilit pang sabihin ang nalalaman niya. It's her job and I don't want to make things difficult for her. 

Matapos kong magbihis ay pumunta kami sa dining room. Kumain ako doon pagkatapos ay umakyat sa fourth-floor kung saan ang office ni ama. 

My room is on the third floor at hindi ka naman mahihirapang umakyat kasi may elevator naman. May hagdan din kung gusto mong mag hagdan. 

Kumatok si Sally ng tatlong beses sa pintuan ng office ni ama. 

“Miss Abi is here, Sir,” magalang niyang wika.

“Let her in.” 

Isang ma otoridad na boses ang narinig ko mula sa loob. It must be Dad. Maski boses niya ay mapapasunod ka talaga. He must be a frightening man when he's mad. 

Pumasok ako doon ng pinagbuksan ako ng pinto ni Sally. But Sally didn't come in. Nagpa-iwan siya sa labas at nang sumara ang pintuan ay doon ko muli naramdaman ang kaba. 

He's really an intimidating one. He's full of authority. Makikita ko mo talaga na may dumadaloy na kakaibang aura sa kaniya. 

Nagtama ang paningin naming dalawa nang maka-upo ako sa sofa. But I didn't budge, nakipag eye to eye contact ako sa kanya hanggang sa tuluyan niya na akong malapitan. 

Umupo siya sa kaharap kong sofa. Napansin ko ang dala-dala niyang papeles kaya na-curious ako kung ano ang mga iyon. 

“Magaling ka na 'di ba?” Aniya. 

Tumango naman ako bilang sagot. 

“What's the matter that you wanted to talk about?” hindi na ako nakapaghintay pa at tinanong ko na siya. 

He then gave me the paper na hawak niya kanina. Kinuha ko naman kaagad ito tsaka binuksan. 

Ganon na lamang ang pagtataka ko nang wala man lang itong laman na sulat. Isa lang itong blankong papel.