The Rare Ones

Kabanata 11

╔══ஓ๑♡๑ஓ══╗
Kabanata 11.
Him again,
Zyriex Frost
╚══ஓ๑♡๑ஓ══╝

Luna's Point of View 

“That god-damned man! Kung hindi lang siya pogi ay baka sinampal ko na siya. Buti nga nakapagtimpi ako e.” Ani ni Elleanor.

“Aysus! Ayan ka na naman sa pogi mo. Umayos ka Lea, nakakahiya sa kasama natin.” Ani naman ni Ellesse.

Napansin ko lang ang tawagan nilang dalawa. Lea at Les ang tawagan nila sa isa't isa. Palayaw siguro nila iyon para hindi mahabaan sa pangalan nila.

“Pasensya na, nadamay pa tuloy kayo sa gulo ko,” wika ni Olivia.

“That's okay Olivia. It's a good thing nga na tinulungan mo 'yung lalake kanina,” 

“Which floor are you on? Para mahatid ka namin.” Sabi ni Ellesse kay Olivia.

“20th floor,” maikli niyang sagot.

Pareho kaming napalingon sa sagot niya.

“Did I hear it right? 20th floor?” paniniguro ni Elleanor.

“Yes, Why? 20th floor din kayo?” sabik na tanong ni Olivia.

Pinindot ko na ang button habang nag-uusap silang tatlo. 

“Yes, doon din kami!” masiglang sagot ni Elleanor.

“What a coincidence. Maybe we're meant to be friends.” masayang wika naman ni Ellesse.

Napangiti na lang ako sa mga sinasabi nila habang hinihintay na magbukas ang elevator. 

“What room are you in?” tanong ko nong tumahimik na sila.

“35, Kayo?”

Great, now magkakasama na talaga kami sa iisang dorm. Is it a good thing or a bad thing? Knowing that Olivia really knows the real me. 

“Wow! Now it's really meant to be!” masayang ani ni Elleanor.

———

Lumipas ang gabi at naging makabuluhan naman ang unang araw ko sa paaralan na 'to. It's just so memorable kasi nakakilala kaagad ako ng tatlong magagandang nilalang. 

But what concerns me the most is Olivia. What if she knew that I am really the Luna that she knows, hindi niya lang sinasabi. I remembered she said Dad, so maybe she really knows my family.

Malalim na ang gabi and I decided to roam around in the campus. I want to make sure that I‘ll memorize every route here in school just in case an emergency happens in the near future.

I am now wearing another hoodie jacket and a mask. Itinago ko muna ang eye glasses ko sa bulsa ng hoodie jacket ko. 

Nang lumabas ako kanina sa kwarto ay mahimbing na natutulog ang tatlo sa kani-kanilang kwarto kaya wala akong naging problema paglabas ko. 

Pero medyo nahirapan ako sa CCTV na nakapalibot sa buong University. Naghagdan lang din ako kanina and it doesn't concern me anymore kasi parang exercise ko na rin iyon.

This time I wear a cap and then on top of it is the hood of my jacket. To make sure na walang buhok ko ang makikita kung sakali man na makita ako ng mga gwardiya, may kulay pa naman ang buhok ko. 

I was here wandering at the back of this school when I heard some people kaya mabilis akong nagtago sa malaking puno. 

“Oh! Are you that brave enough to wander around here? Hindi ka pa ba nadala kanina at gusto mo na naman mabugbog? I don't get you? Bakla ka ba? Ba't ayaw mo lumaban, huh!”