The Rare Ones

Kabanata 36

╔══ஓ๑♡๑ஓ══╗
Kabanata 36.
Burning.
The drug's effect
╚══ஓ๑♡๑ஓ══╝

Luna's Point of View

"Sa'n ka ba galing? Ba't hindi mo sinagot ang mga tawag ko?" galit na sabi ni Dad sa'kin.

I didn't answer him. Instead, I ask him.

"Now where is he? Ang mapapangasawa ko." malamig kong salita sa kaniya.

"Luna..." malumanay na tawag ni Mom. Like she's concerned with me.

Narinig ko naman ang pagbuntong hininga ni Dad. You made me act like this Dad. Edi pagtiyagaan mo pakikitungo ko sa'yo.

"Umuwi na. Bukas na lang. Pinahiya mo na naman ako." Mariin niyang wika sa'kin.

"And you also disappoint me, Dad. Even you, Mom."

Lumingon si Dad at Mom sa sinabi ko. Na para bang may nasabi akong mali. Bigla naman na sumakit ang kalamnan ko. Hindi ko alam pero may kakaiba akong nararamdaman.

Ngunit hindi ko iyon pinahalata sa kanila.

"We're just doing this for-"

Napapikit ako sa inis. Dala na rin iyon sa sakit na nararamdaman ko ngayon sa katawan. I think ito na ang epekto no'ng gamot na pumasok sa katawan ko.

"Dad, please! Stop it! Muntik mo nang patayin ang nobyo ko! I can't believe you can kill the man that I love."

Even though that relationship is not true ay parang ganon na rin ang ginawa ni Dad. Kaya niyang patayin ang lalaking gusto ko para lang maikasal ako sa lalaking hindi ko naman gusto.

"You have an agenda. I know this arranged marriage. Hindi ako bobo, Dad! Wag mo akong gawing bobo!"

I know that his insisting on this arranged marriage para mas lalo pang makes ang angkan namin and that he can have a benefit in exchange for me. Para na rin niya akong bininta sa paraan na 'yan.

"Tigilan mo ako Abigail! Hindi mo siya mahal! Sinabi ko na sa'yo na hiwalayan mo siya!" asik ni Dad sa'kin.

Mapakla akong tumawa.

"Gag* ka pala e." paanas kong salita na siniguro kong hindi nila madidinig.

"Luna..." malumanay pa na tawag ni Mom sa'kin.

"Don't worry Mom. I'll meet with the guy. At kapag hindi ko siya nagustuhan ay hindi ko siya pakakasalan." Huli kong wika sa kanila at umalis na.

Sa pagbaba ko sa first floor ng bahay namin ay doon na ako napahawak sa pintuan ng elevator nang hindi na mapakali ang katawan ko sa sakit na nararamdaman ko.

Hindi ko alam kung saan banda ang masakit. I can't tell where it came from. Lumalalim na rin ang paghinga ko.

Naglakad pa ako, hoping na walang makakakita sa'kin hanggang sa makaalis ako ng bahay. Nakapikit ako habang naglalakad habang impit na humahawak sa dingding o sa kung anumang mga bagay na mahahawakan ko na pang-suporta sa paglalakad ko.

But then bigla na lang may humawak sa'kin.

"Apo! Are you okay?"

Pagdilat ng maga mata ko ay sumalubong sa'kin ang nagaalalang mukha ni Lolo.

"Lolo?"

Bakit siya nandito?

"Diyos ko! Okay ka lang ba? Your burning in heat! May lagnat ka ba?" Inalalayan niya ako at pina-upo sa sofa.