Bir okulda intihar ve cinayetlerin ardı ardına geldiği, ama ne olursa olsun okulun mühürleme kararı almadığı bir okulda olmak ister misiniz?
"Yurtiçi Koleji" okulunda yaşanan bu olaylar bütün haber mensuplarına konuk olmuştu. Cinayetlerin işlendiği...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni Bölüme Hoşgeldiniz!🔥✨
~75. Bölüm~ |Dolunay|
Başım dönüyor, midem bulanıyor ve belki de bu dünyadan gitmeden önce savaşmam gerekiyordu. Emir'in evinin önünün yolunda uzanmış yağan yağmurun hâlâ tenime vurmasıyla tir tir titrerken o an arkamdan Emir'in seninin duydum.
- Sera! Ne oldu sana? Kalk tutun bana sevgilim.
Dediğinde ne dediğini anlamam bile bir dakikamı aldı. Boynuna kollarını doladım. Beni sımsıkı tutarak kucağına alıp hızlıca eve götürdü. O kadar üşüyordum ki eve gelene kadar ona sıkıca sarıldım.
- Çok üşüyorum Emir.
Dedim titreyen sesimle. Beni kucağından indirerek yanan elektronik şöminenin yanına oturtturdu.
- Tamam, şimdi ısınırsın bekle sana battaniye getireceğim.
Dedi ve hızla yukarı çıktı. Ben ise karnıma vuran ağırya daha fazla dayanmak istemedim. İstemsiz bir şekilde çok ağrıyordu. Dayanmak zorundaydım savaşmak zorundaydım. Emir'in elinde battaniye ile gelip omuzuma örtmesi daha sonra ise yanıma gelip yere düştüğüm için bir yandan kanayan kolumu silip yara bandı yapıştırırken bir yandan da konuşuyordu.
- İyi misin? Bak hastaneye gidelim diyorum istemiyorsun. Şimdi biraz dinlen sonra hastaneye gidiyoruz. İtiraz istemiyorum.
Dedi ve yanımdan ayrılırken ayağa kalmasına bile izin vermeden kolunu tuttum.
- Gitme! Yanımda kal.
Dediğimde başını sallayarak yanıma uzandı. Benim uykudan gözlerimi yavaş yavaş kapatıyordum.
- Gel, koy başını.
Dediğinde isteksizce başımı omuzuna koydum. Ben uykuya dalırken saçlarımı yavaş yavaş okşamaya başladı...
5 Saat Sonra...
Gözlerini kanepeden uzanmış bir şekilde açtığımda etrafa göz gezdirdim. Emir neredeydi? Ve farkettiğim diğer şey ise karnımın ağrısı geçmişti. Başım dönmüyordu, şükürler olsun ki geçmişti. Başımı uzandığım kanepeden kaldırıp üzerimdeki battaniyeyi kaldırıp katladım. Emir'in nerede olduğunu hiç bilmiyordum.
Fakat üzerime baktığımda farklı kıyafetlerin olduğunu gördüm. Bunlar benim giydiğim kıyafetler değildi. Ayağa kalkıp dışarıdan gelen takırtılara bakmaya gittim. Sesler arka bahçeyeden geliyordu. Arka bahçenin kapısını açtığımda Emir'i bahçede kırmızı bir spor arabası ile uğraştığını gördüm. Bu onun arabası değildi.
- Günaydın.
Diyerek ona yaklaştım. O ise arabadan başını ağır ağır kaldırarak söze girdi.
