Kusursuz Okul

81. Bölüm~'Ateşin Sesi'

Yeni Bölüme Hoşgeldiniz!🔥✨

                         ~81. Bölüm~
                        |Ateşin Sesi|

(3 Hafta Süreden Sonra)

Herkes kendi türüne göre hareket eder. Biz, bize yakışan neyse onu yaparız. Günlerdir, belki de haftalardır sizi beklettik. Bir takım planlar yapıldı, çalışmalar başlandı. Artık bitiş çizgisine doğru yavaş adımlarla yaklaşıyoruz. Hazır mısınız?

Bu planları bir kenara bırakırsak bebeğimin sağlığı çok iyi ve her gün karnım bir tık büyümeye devam ediyor diyebilirim. Emir'le beraber mutlu mesut bebeğimizin doğmasına son 5 ay kalırken büyük bir plana kalkıştık. Okul şu an mühürlenmiş olabilirdi.

Ama bizim işimiz bitmedi. O okulu ortadan kaldırmadan bize hiçbir zaman rahat bir uyku yoktu. Son zamanlarımız kalmışken sizi artık kendimden ayırıp Damla'ya götürmek istiyorum. Bir de yaşananları onun anlatımıyla okuyun...

                                    ***

Etraf sessiz, ama bizim sessiz olduğumuza aldanmayın. İçimizde çığlıklar uçuşuyor...

Yaklaşık üç hafta geçmişti. Ve biz hâlâ o adrese gitmedik. Gitmeye cesaret edemedik. Ama üç haftada gidecek cesareti topladık ve şu an oraya doğru yola çıkıyoruz. Bizi nasıl bir evin karşılayacağını inanın hiç bilmiyoruz. Zaten hiçbir şeyi bilemeden yola çıktık, ve orada başımıza ne geleceğini de bilmiyoruz...

1 Saat Sonra...

- Damla, uyan. Geldik!

Sarp'ın bana seslenişiyle gözlerimi yavaşça araladım. Boş bir arazide arabanın içindeydik. Gözümü tamamen açar açmaz etrafı kolaçan ettiğimde ileride bir ev gördüm. Bu ıssız bucaksız yerde tek bir ev...

- Hazır mısın?

Sarp cebine silahı yerleştirirken başımı sallayarak yanıt verdim.

- Hazırım, birbirimizden hiç ayrılmayalım tamam mı sevgilim?

Dedim bir anlık duygusallığa kapılara. Sarp bana doğru yaklaşarak başını avucunun içine alıp alnıma bir öpücük kondurarak size girdi.

- Tamam, hiç paniklenmene gerek yok. Şu an polis ekipleri benim onlara haber vermemi bekliyorlar hazır bir şekilde. Eğer bir gariplik yoksa geri döneceğiz.

Dediğinde başımı salladım. İkimiz de ileri de, arazinin tam ortasında olan ürkütücü görünümlü eve doğru adımlarımızı attık. Son adımımız evin tam önünde oldu. Eve göz ucuyla baktığımda sanki aklımda bir şeyler canlandı. Bir dakika... Düşünmem gerekiyor, hatırlıyorum, hatırlıyorum...

- Olamaz! Bu evi hatırladım Sarp!

Sarp böyle bir tepki vereceğimi beklemezken merakla bana doğru döndü ve sordu.